#309 Façade

Façade

Na een gemene sneer tegen Romy voelt Mariska zich weer even leeg als altijd. In de klas staat ze bovenaan in de hiërarchie, maar zo ervaart ze het niet. De andere meiden kijken vol bewondering naar haar. Ze wil het graag op een andere manier doen, maar is bang dat ze haar positie in de klas verliest.

"Hoi pap!" groet Mariska wanneer ze door de achterdeur binnenkomt. "Wat eten we vandaag!?"

"Een AGV-tje!" roept haar vader uit de keuken. "Wil jij Lisa even helpen met haar huiswerk? Ze snapt er geen snars van."

Mariska loopt naar de kamer van Lisa en gaat naast haar zitten. "Wat is er zussie? Snap je het niet?" Bij elke uitleg van een opdracht die haar zusje snapt juicht ze vanbinnen. Er golft een gevoel van trots door haar heen.

Wanneer Mariska de klas binnenkomt, vormen de meiden meteen een groepje om haar heen. Ze is begrijpt donders goed dat het niet uit respect is. De meesten zijn bang voor haar tirades. Ze heeft geleerd vel van leer te trekken, en haar tegenstander te overdonderen met een stormvloed van beledigingen en bedreigingen. Deze aanpak bleek zeer effectief toen ze zelf vaak het mikpunt was van treiterijen.

"Kom! Maris!" roept een van haar vriendinnen. "Laat die losers!" Mariska loopt met veel eigendunk weg bij het groepje wat ze eigenlijk wel leuk vindt. De sfeer is altijd gemoedelijk en niemand hoeft zich anders voor te doen. Ze voelt dat ze daar erg naar verlangt maar ze durft haar façade niet te laten vallen en weet ook niet goed hoe ze dat moet doen. Ze doet zich al zo lang anders voor dan ze eigenlijk is, het een onderdeel van haar zelf is geworden. Een soort alternatieve identiteit.

Esther Verhoef, Façade