Een jaar of drie geleden heb ik, na lang schaven en schrappen, mijn prozabundel ’Schrijnende verhalen’ voltooid.

De schrijfstijl is, denk ik, nog het best te vergelijken met een mix van Dorrestijn, Brusselmans en Remco Campert - het betere werk dan van voor, pak hem beet, de jaren ’80.

Het eerste exemplaar uit één van de 120 dozen in eigen beheer geprinte voorraad... De geur van nieuw papier... Bladzijden die ik langs mijn duim liet ritselen. Dagdromen van vertalingen (de titel zou in het Swahili ‘Hadithy mbaya’ worden).

Wat ik inmiddels al niet heb geprobeerd om mijn boek te verkopen!

De signeersessie bij de plaatselijke bibliotheek in Ootmarsum waar ik me strategisch opstelde voor de uitgang en het tot lang na sluitingstijd duurde voordat uiteindelijk de meegebrachte voorraad aan de twaalf verdwaalde dorpsgenoten werd verkocht.

Wat nog wel wil eens wil helpen om de kooplust bij familie en vrienden te stimuleren is, zo heb ik ontdekt, om in vertrouwen vertelde ontboezemingen te memoreren.
…Ook een gezonde dosis fantasie komt hierbij soms goed van pas.

Nu zijn we drie jaar verder en staat de teller op welgeteld 61…

Ondertussen heb ik niet stil gezeten en mijn ervaringen met het promoten van mijn verhalenbundel in pakkende bewoordingen op papier gezet met de treffende titel ‘Luchtkastelen’.

Ik lees een laatste keer de e-mail;

Beste Matthijs,

Volgende week woensdagmiddag ben ik beschikbaar voor een panelinterview. Het zou mooi zijn wanneer ook mijn geestverwanten Hans Dorrestijn, Herman Brusselmans en wellicht Remco Campert aanschuiven voor een bespreking van mijn literaire meesterwerken ‘Schrijnende verhalen’ en ’Luchtkastelen’ verkrijgbaar via Novusprinting.nl

Verder laat ik het aan jou of je buitenechtelijke affaire nog ter sprake komt (zie fotobijlage - waarbij ik inmiddels heb uitgevonden dat ze 17 is en niet 19 zoals ze jou kennelijk heeft wijsgemaakt).

En klik op verzenden.