#303 Spijt
Zwaluwen vliegen diagonaal over het stadspark, de lucht is strak blauw. Het park omringt zich door loofbomen in bloei, waar achter het gebrom van auto’s het idyllische beeld doorbreekt. Naast me ligt Brendan op het picknickkleed dat ik zojuist zorgvuldig heb uitgestreken over de vlakte van gras, afgewisseld met onkruid en zand.
‘Ik maak even een ommetje, mijn linkerbeen lijkt weer in slaap te zijn gevallen’. Als ik de balustrade in de schaduw van de loofbomen voorbij loop, lijkt mijn been weer aan de praat te zijn. Ik schud hevig mijn dij en maak een pirouetje om de as van mijn grote teen heen.
Brendan lijkt me niet te geloven, maar ik voel het toch echt. Elke dag wordt het sterker. Mijn handen beginnen te trillen, ik voel druk op mijn oren. Ik ken Brendan van mijn tijd in de bouw, we zijn goede vrienden geworden door de jaren heen. Mensen schatten Brendan anders in dan dat hij is. Hij heeft een brede borstkas, tribal tattoo op zijn rechterschouder, standaard een sigaret in zijn mondhoek en draagt altijd kisten. Heel stoer uiterlijk dus, maar hij heeft een klein hartje. Hij kan alleen niet begrijpen wat ik hem zojuist in het park verteld heb.
Ik sta bij het zebrapad dat richting het oude stadscentrum gaat. Links en rechts brommen auto’s voorbij. Ik wil de onrust vermijden. De piep in mijn oren wordt heviger. Ik probeer nog te rijken naar houvast, maar het lijkt alsof iemand op de uitknop heeft geduwd.
Ik zie een lichtgrijze waas voor me. Alles wat ik aanraak lijkt direct weer terug te deinzen in zijn originele staat. Ik probeer te rennen maar kom niet vooruit. Het enige wat ik hoor is een aanhoudende, met interval klinkende toon van ijzer op steen. Had ik maar gehoorbeschermers gebruikt.
Hoi Thomas, ik weet nog niet…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Thomas, ik weet nog niet goed wat je overkomen is, maar tinnitus is het eerste wat in me opkomt. Dat is inderdaad heel vervelend. Dan kun je zeker spijt hebben dat je geen gehoorbescherming gedragen hebt.
Als je shift+enter gebruikt in je tekst voorkom je zulke grote witregels in het verhaal.
waar achter --- dit moet volgens mij aan elkaar.
Brendan lijkt me niet te geloven, maar ik voel het toch echt. Elke dag wordt het sterker. Mijn handen beginnen te trillen, ik voel druk op mijn oren. Ik ken Brendan van mijn tijd in de bouw, we zijn goede vrienden geworden door de jaren heen. Mensen schatten Brendan anders in dan dat hij is. Hij heeft een brede borstkas, tribal tattoo op zijn rechterschouder, standaard een sigaret in zijn mondhoek en draagt altijd kisten. Heel stoer uiterlijk dus, maar hij heeft een klein hartje. Hij kan alleen niet begrijpen wat ik hem zojuist in het park verteld heb. ---- De tweede en derde keer Brendan zou ik veranderen in hem.
ik probeer nog te rijken naar houvast --- reiken naar
Hm, ja. Ik denk ook aan…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Hm, ja. Ik denk ook aan tinnitus, maar wat ik me afvraag is wat Brendan en het linkerbeen ermee te maken hebben? Ze kennen elkaar van vroeger, mogelijk werkt de hp nog steeds in de bouw en dit is nu het gevolg. Dat verandert zijn wereld, dat klopt. Het is echter geen fantasiewereld, helaas.
Hoi Fief en Katja, Bedankt…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Hoi Fief en Katja,
Bedankt voor jullie commentaren! Ik ben zelf niet zo'n fantasie schrijven, daarom houd ik het graag dichtbij de realiteit. Fief, bedankt voor de tips over het gebruik van Brendan en hem! Erg nuttig, dank.
Hi Thomas! Ik moet eerlijk…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Hi Thomas! Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet precies zie welke kant je op wilt met het verhaal. Je beschrijft veel, waardoor ik niet weet waar ik me op moet focussen, waardoor het wat onsamenhangend op me overkomt. Eerst heb je het over een been dat pijn doet, vervolgens verschuift de focus naar een beschrijving van Brendan, waarna je afsluit met het oorsuizen. Misschien ligt het aan mij, maar ik kan de link niet vinden...
Graag gelezen!