#300 De kleurrijke kleurloosheid
Er zit een klein scheurtje in haar verder smetteloze zomerjurkje. Haar sneakers zitten onder de modder en haar make up is uitgelopen. Myrthe blaast meerdere keren uit en hond Bilo volgt haar met een snel en krachtig gehijg. Waarschijnlijk gaat hij het uitblazen wat langer volhouden.
Vanochtend had ze besloten nog een keer de kleding aan te trekken van vroeger om het gevoel terug te krijgen van voor de grote verandering. Zoals ze misschien ergens wel verwachtte, kwam dit gevoel er niet. Er verschenen geen selfies van vriendinnen. Geen discovibes, geen prosecco, zelfs geen XTC. Geen Thomas.
Myrthe zoekt nog een keer naar zijn laatste appje. Vandaag op de kop af een jaar geleden had hij het verstuurd;
'Myrthe als je nu niets van je laat horen, ga ik echt vermoeden dat je niet meer in leven bent. En ik twijfel nog echt te veel of ik dit als een zegen moet gaan zien.'
Misschien had ze moeten antwoorden dat ze sowieso al het idee had dood voor hem te zijn. Maar ze vertikte het. Ze had in die tijd net de negeerstand uitgevonden en deze op maximum gezet.
Bilo trekt aan de halsband en Myrthe trekt hem terug. Wanneer de Schnauzer haar aanstaart lijken de verwijten van zjn grote pupillen af te lezen. Regendruppels beschadigen haar hoofdhuid. Een eekhoorn die eventjes het veld op kwam lopen, sprint weg wanneer het beestje haar ontwaart. Haar nieuwe vijanden bevinden zich in de natuur.
Bilo slaat aan op een konijn aan die daar niet erg van onder de indruk lijkt. Hij gromt harder dan hij gebruikelijk doet, en het diertje blijft hem ijzig aanstaren. Het schouwspel lijkt gebaseerd op Myrthe's laatste maanden voor de grote verandering. Zonder prosecco en discovibes, maar met extra veel XTC. En vergeet niet de speed en wodka. Met zonder Thomas. Hij had gezinspeeld op haar naderende einde, en met goede redenen. Elke dag stuurden vriendinnen allerlei korte, bezorgde appjes. Op een dag kwamen de appjes niet meer. Misschien hadden ze het opgegeven. Of misschien had Myrthe de sociale beleefdheden opgegeven. In het schemerlandschap waarin ze was beland, was hier weinig ruimte voor. Haar gestorven spirit was wit; de kleur van de drugs, de kleur van Sensation, de kleurloosheid en vooral de kleur die Thomas nooit droeg.
Myrthe heeft de sleutel tot haar nieuwe leven in al zijn kleuren en smaken al gevonden. Ze duwt nog een takje opzij en dan ontwaart ze opnieuw de plek die zo garant heeft gestaan voor de grote verandering.
Ik vind het een goed verhaal…
Lid sinds
9 jaar 8 maandenRol
Ik vind het een goed verhaal. Mooi hoe ze het op eigen kracht en met behulp van de natuur gered heeft. Er zit een foutje in je tekst.
Bilo slaat aan op een konijn aan... 1x aan te veel
Je wisselt een paar keer onnodig van tijd. Ik zou de stukjes hieronder helemaal in de TT zetten dat leest prettiger.
'Vanochtend had ze besloten nog een keer de kleding aan te trekken van vroeger om het gevoel terug te krijgen van voor de grote verandering. Zoals ze misschien ergens wel verwachtte, kwam dit gevoel er niet. Er verschenen geen selfies van vriendinnen.'
'Een eekhoorn die eventjes het veld op kwam lopen, sprint weg wanneer het beestje haar ontwaart.'
'Regendruppels beschadigen haar hoofdhuid.'
Ik zou hier voor beschadigen een ander werkwoord kiezen.
'Een eekhoorn die eventjes het veld op kwam lopen, sprint weg wanneer het beestje haar ontwaart. Haar nieuwe vijanden bevinden zich in de natuur.'
Een dier dat wegloopt voor een mens is geen vijand. Dit zou ik wat anders omschrijven juist omdat ik als conclusie aan het verhaal verbind dat de natuur inclusief de dieren haar redding is geweest. Maar misschien snap ik de clou niet?
'In het schemerlandschap waarin ze was beland, was hier weinig ruimte voor. Haar gestorven spirit was wit; de kleur van de drugs, de kleur van Sensation, de kleurloosheid en vooral de kleur die Thomas nooit droeg. Myrthe heeft de sleutel tot haar nieuwe leven in al zijn kleuren en smaken al gevonden.'
Dit stukje vind ik erg mooi geschreven.
groetjes, Nynke
Hoi Virtuoso, ik heb je…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Virtuoso, ik heb je graag gelezen. Als ik het goed begrijp heeft HP zich na waarschuwingen van haar vriendinnen en vriend teruggetrokken (in de natuur?) om haar leven een positieve wending te geven. Als dat terugtrekken inderdaad in de natuur is, lijkt het mij niet waarschijnlijk dat zij na een jaar nog een appje op haar haar mobieltje kan teruglezen; is die nog wel opgeladen?
Wat mij goed doet is dat ze toch nog steeds haar trouwe viervoeter bij zich heeft; dat moet haar geholpen hebben bij deze moeilijke periode.
Klein zeurtje: een konijn dat (i.p.v. die)
Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd