'Ik wil Johan en Mark eigenlijk niet meenemen vanmiddag. Is het ok als die bij Rick spelen vanmiddag?" 

'Natuurlijk joh, geen probleem." Het staat me nog helder voor de geest, ons gesprek vorige week. Ik vroeg hoe het ging met de pleegzorg en hun nieuwe aanwinst. 

'Je mag ze zo hebben, echt. Een verlegen en teruggetrokken dertien jarige zouden we in huis krijgen, en we hebben een drugsdealende, liegende en bedriegende tiener in huis gekregen die ons iedere keer voor nieuwe verrassingen stelt. Er is gewoon niks leuks aan wat ze vertelt over wat ze doet of wat ze vindt. Ton probeert het telkens weer; even het bootje oppompen, samen gaan varen op de vijver, een potje voetballen maar goed, alles wat we zeggen... ik weet niet het landt nergens ....het lijkt bijna of er een soort verwerkingsblokkade in haar hoofd zit. We spreken iets af en het komt gewoon niet aan.' 

Ze mogen hier best komen spelen,  geen probleem. Kinderen vermaken elkaar vaak wel.  Met z'n drietjes hebben ze het de hele dag gezellig. Terwijl de twee mannetjes thuis regelmatig overhoop liggen, hebben ze met z'n drietjes genoeg te doen. Bouwen met lego, buiten spelen met de nerfs of verstoppertje. Ze weet eigenlijk niet wat ze de hele dag doen maar de glinsterende oogjes, de rode wangetjes en de enthousiaste verhalen spreken boekdelen.  

Vanochtend belde ze, de moeder van Johan en Mark. 'We hebben vanmiddag een afspraak met de voogd. Ik heb een uur met haar gesproken. Ze probeert mij vooral te vertellen wat ik moet doen en ik probeer vooral uit de rol van gezinsvoogd te blijven want dat ben ik zo lang geweest. Lastig maar goed. We hebben duidelijke afspraken gemaakt met Anje over wat we verwachten van  haar en hoe we dat samen willen aanpakken.  Gisteravond weer gedoe want er blijkt nog een insta account te bestaan.' 

'Wat vervelend joh, terwijl jullie net orde op zaken leken te hebben gesteld.'

'Ja, ' ze zucht diep, 'het is echt bikkelen dit. Het is mijn werk maar het wordt er zo niet leuker op. Ik vind mijn werk hartstikke leuk maar dit is echt zwaar.'

' Het zette mij ook wel aan het denken hoor, ' zei ik. ' De reden waarom ik niet meer voor de klas wil is omdat ik niet thuis verder wil met waar ik op school al de  hele dag inzit. Dus pas op jezelf, je hebt ook nog 2 andere kinderen die je nodig hebben.'

'Precies,' zei ze, 'dat is ook waarom we vanmiddag dat gesprek gaan voeren. Ik gun dat meisje echt alles, maar dit wordt toch echt heel lastig. Wanneer ze telkens de keuze maakt zich niet aan onze afspraken te houden dan moeten we op zoek naar een plek waar mensen dit wel accepteren. Dit gaat niet passen in ons gezin. Fijn dat Johan en Mark vanmiddag bij je kunnen blijven. We gaan het zien...