Wie weet waar dit dan wel thuishoort? Excuses!

“Ach”, glimlach ik. Hij had gekeken. Die blik nabij. Effe, heel effe, had ik leuk geleken. Nadien – nada.

Jij, Nele, en ik… lachen. Kijken hem aan en gaan. De man die al kan, min mij beminnen. Een meid, kijk! Aaien en al, Nadia en Jan, aanbidden en beminnen. Ik ben in de hal. Niemand bij mij. Helemaal alleen ga ik heen…