Lieve Koningin Juliana,

Waar bent u in deze verwarrende tijd? Juist nu, meer dan ooit, hebben we u nodig. Want toen u Koningin was, konden wij rustig slapen. Waakte u over ons, dag en nacht.

Ik weet nog dat ik als klein meisje naar buiten huppelde, op weg naar de fanfare. Want die kwam langs op Koninginnedag. En ik zong, bijna fluisterend in mezelf: ‘kindertjes, slaap maar zacht, de koningin waakt dag en nacht’. Het was de enige zin die ik kende, de enige zin die telde. Niets kon mij gebeuren, want u zorgde voor mij, met superkrachten.

Na al deze jaren, zingt dit liedje nog steeds rond in mijn gedachten met Koningsdag. Er spreekt liefde uit als een zachte arm die om je heen wordt geslagen. En juist die arm, dat is wat we missen deze dagen. We leven in een afstandsmaatschappij, waarin geen knuffels mogelijk zijn, we niet de troost kunnen bieden die we zouden willen.

Dus lieve Koningin, misschien kunt u aan uw kleinzoon doorzenden, van waar u zich dan ook bevindt, dat hij dit liedje gaat zingen, samen met zijn kinderen. Voor ons. Zodat wij allemaal rustig kunnen slapen en onze armen weer om elkaar heen kunnen slaan.

Liefs, het meisje dat huppelend uw liedje zong