Beer voor het raam

Beer is blij.

Vanochtend gebeurde het. Er waren voetstappen op de trap. Het deksel van de speelgoedkist werd opgelicht. Ze rommelde wat tussen het speelgoed.Tot mijn verbazing zei ze: ‘Ha jou zocht ik Beertje.’
Ik werd uit de kist gehaald. Daarna deed ze het deksel er weer op. Ze nam mij mee naar de slaapkamer. Daar werd ik op de vensterbank gezet. Mijn kopje naar de straatkant gekeerd. 
Ik viel bijna om van blijdschap. 

Toen zij nog klein was stond haar kamer vol met beren. ‘Wat wil je graag als cadeautje hebben?’ vroeg haar moeder. Altijd antwoordde ze : ‘ Graag een beer.’ ‘Wil je niet liever een mooie pop? Net als je vriendinnetjes. Je hebt al zoveel beren.’ 
‘Nee hoor. Ik wil graag een beer.’ De beren hadden ieder hun eigen naam. Ze speelde vaak schooltje met hen en soms vader-en-moedertje of doktertje. 
Aan de berenliefde kwam een einde toen zij op de middelbare school andere interesses kreeg. De beren belandden in een kist. 
 

Toen ze later bij mensen op visite ging zag ze bij sommige oudere dames nog steeds veel beren. Op de bank, op de stoel of op hun bed. Ze dacht dan wel even  aan de beren in de kist. Toch wist ze zeker dat ze nooit zo’n soort oude dame zou worden. 

Daarom is het vandaag een groot wonder. 
Ze maakt zelfs een foto van mij. Even later komt een mevrouw met een kind aan de hand voorbij. Het kind wijst naar mij. De moeder lacht en pakt haar telefoontje. Ze maakt ook een foto van mij voor het raam. 
Later is er nog een kind in de stille straat. Het kind roept haar papa en mama. Ook zij beginnen te lachen. 
Iedereen is blij met mij. 

Het is een crisis. Veel mensen zijn ziek. Dat is heel erg. 
Daarom sta ik hier om kindjes en grote mensen weer een beetje blij te maken. Natuurlijk wil  ik graag dat alles binnenkort weer goed zal zijn.
Ik hoop dat ik dan mag blijven staan zo voor het raam.  
 

Lies