Nachtelijk bezoek / wekelijkse schrijfopdracht #280

Het is bloedheet in de slaapkamer. Het raam staat open. In de verte hoor ik af en toe een auto of bromfiets rijden. De slaap wil maar niet komen door mijn gedraai en gewoel. Eindelijk ben ik vertrokken. Plotseling zit ik met een schreeuw rechtop in bed. Wat was dat? Ik voelde iets langs mijn gezicht gaan. Ook Jan, mijn partner, is nu wakker en knipt de lamp aan. Met ogen die nog moeten wennen aan het felle licht kijken we de kamer rond. We zien niks. Gelukkig, het was waarschijnlijk een enge droom van mij. We slaan het dekbed een heel stuk terug en proberen de slaap opnieuw te pakken. Ineens klinkt er een raar, onbekend geluid vlakbij. Jan schiet overeind en doet het lampje weer aan.

“Gatver, een vleermuis!”, schreeuwt hij. Ik duik onder het dekbed, ondanks de warmte.

“Nee, haal hem weg, doe iets asjeblief!” kreun ik gesmoord.

Jan staat op en trekt het gordijn open. Met een handdoek probeert hij de vleermuis naar het open stuk te manoeuvreren.

“Verdomme, het zijn er twee! en ik krijg het raam niet helemaal open!”

Ik hoor wanhoop in zijn stem en piep even boven het dekbed. Twee enge beestjes fladderen nu door de kamer, vlakbij Jans hoofd. Hij slaat wild van zich af. We zien, dat de gordijnroede voor het draai-kiepraam bevestigd is. Het raam kan wel op de kiepstand, maar niet helemaal open. Met de moed der wanhoop haalt Jan een schroevendraaier en een krukje en begint de gordijnroede los te maken. Het zweet loopt langs zijn gezicht en over zijn rug. Eindelijk lukt het en kan het raam helemaal open. Het duurt nog even voordat de vleermuizen verjaagd zijn en ik weer te voorschijn kom. Om 03:00 uur douchen we het angstzweet van ons af.