#277 - Kleine sleutel - grote deur

Opdracht #277 – Kleine sleutel, grote deur

A very little key will open a very heavy door (Charles Dickens)

De, door ons allen bekende innerlijke criticus “tante Truus”,  zit op oudejaarsavond in haar slecht verlichte kamer. Ze voelt zich somber. Hoe komt dat toch?

In het afgelopen jaar heeft zij, in de hersenen van de mensen, toch voor veel onrust en verwarring gezorgd.

Zij heeft zich altijd van haar beste kant laten zien; die sufferds, hoe ze naar haar luisterden …  Ze grinnikt: het was ook fijn om ze een beetje te plagen en te zien hoe ze hun best deden om de juiste weg te vinden en dan;  uppeta, toeslaan. Weg met die zekerheid.

Toch snapt zij haar somberheid niet; het ging toch allemaal goed?

Onverwachts schijnt fel licht van een grote ster naar binnen. Tante Truus, knijpt haar ogen dicht en wrijft ze dan uit. Wat zullen we nu beleven? Haar verbazing is nog niet over, als ze een muis hoort piepen:

Tante Truus, ik moest van Pieter Kat een sleutel zoeken, ik weet nu wel waar hij ligt maar ik kan hem niet meer vinden, Pieter Kat bedoel ik dan  - en ik moet nu op een holletje naar mijn kleine muisjes.

Da’s me nou ook wat, denkt tante Truus. Zij ziet de sleutel en raapt hem op. Door het bukken voelt ze zich niet lekker worden, bovendien dat felle licht in haar kamer en dat muizengepiep.  Wel alle donders wat is er toch aan de hand?

Miauw - miauw, ik weet het wel,  miauwt Pieter de Kat. Deze sleutel past op het slot van een grote deur en die moet je maar eens openen. Je houdt toch zo - op zijn zachtst gezegd - van plagen?

Inmiddels stralen er meer sterren de kamer in. Tante Truus weet niet waar ze het zoeken moet, het voelt allemaal zo anders.

Dag, dag, piept de muis. Tot ziens, miauwt de kat, het is niet anders.

Tante Truus stopt het kleine sleuteltje in het slot, draait hem gespannen om en opent de deur een klein stukje; hij gaat wel zwaar. Verdikkeme het lukt niet helemaal, ik ben toch wel sterk genoeg, ik kan die deur toch wel open krijgen? Dat heb ik weer. Er lukt me ook niks. Stomme griet, die ik er ook ben. Anderen hebben alles zo voor elkaar, jaja , die hebben dan ook veel meer en een …

Je moet er je best voor doen, niets meer en niets minder, niet aan anderen denken. Anderen doen het op hun manier en jij op die van jou, begrijp je? hoort ze een vriendelijke stem in haar hoofd zeggen. Je kunt het wel, toe maar. Iemand heeft je vroeger eens gezegd dat je niet goed genoeg was en dat geloofde je …

Ze vindt moed om de grote deur verder te openen en wat haar dan  overkomt, verandert haar in een andere tante Truus. De kast opent zich en als vanzelf glijdt ze naar binnen. Een wolk van licht omhult haar en ze hoort zachte muziek. Haar hardheid verdwijnt spoorslags.

Tante Truus is veranderd in een fee van de Kerstman en ze zal nooit meer een mensenkind onzeker maken.