#276 Chocoladeliefje

# 276 chocoladeliefje

Het gezicht van mam vertrok toen Paul zijn cadeau onder de kerstboom neerlegde. Mijn naam stond er op, in zijn sierlijke handschrift. Het pak was te groot voor een ring of een ketting. Of hij had hem met opzet misleidend verpakt. Mijn hart bonsde. Hij keek me lui aan, zijn ogen halfdicht, zijn mondhoeken omhoog gekruld. Ik kreeg kippenvel en mijn adem ging snel. Hij zag het, spreidde zijn benen en vouwde zijn handen achter zijn hoofd. Zelfverzekerd wipte hij met zijn stoel achterover.  
      'Ga eens normaal zitten, jongen,' zei mam.
      Hij grijnsde en zei: 'Oké … mam.'
      'Ik ben je moeder niet.'
      'Maar wel de moeder van Dorien … mam.'
      'Hou 'ns op, wil je. Je noemt me gewoon Adriana.' Ze streek het kreukloze tafellaken glad en knipte er met haar duim en wijsvinger een denkbeeldig pluisje af. 
      'Adriana.' Hij legde zo nadrukkelijk de klemtoon op de tweede a dat het klonk alsof ze een Française was, een beetje sexy. Zou mam dat wel waarderen? Het leek alsof ze bloosde. Misschien was ze boos. Ik kuchte de stilte doormidden.
      'Adriana of mam, wat maakt het uit,' zei ik.
      Ze keken elkaar strak in de ogen. Wat ik zei, bereikte hen niet
      'Hallo-o!' Ik liep naar Paul toe en streek over zijn haren. Ze knetterden. 'Zal ik er een beetje wax in doen?' vroeg ik. Het antwoord wachtte ik niet af, hij vond het vast goed. Het duurde even voordat ik het potje met wax vond. Toen ik ermee terugkwam, stond mam met haar rug naar Paul  toe. Ze hield haar haren boven haar hoofd en boog iets naar voren. Hij ritste haar jurk vast.
Ik stak mijn vinger in het potje, smeerde een royale klodder wax in zijn haren en streek het haar glad naar achteren. Ik pakte zijn zonnebril met ronde glazen van de tafel en zette hem op zijn neus. Hij leek wel een pooier. Ik schoot in de lach. Mam keek zuur.
'We kunnen eerst ook de pakjes openmaken en daarná dineren,' zei ik. Ik was erg benieuwd naar wat hij voor mij had gekocht. We waren nu precies een jaar samen; het was vast iets bijzonders.

Het papier ritselde aangenaam toen ik het openscheurde. Ik herkende de naam van het postorderbedrijf. Hij had toch niet—
We hadden er vaker iets besteld. Hij doortastend, ik met rode oortjes, bladerden we eerst de catalogus door op internet. De artikelen kwamen per post en de kleine zwarte genotbrenger met strass steentjes zat sindsdien standaard in mijn handtas. Het zweepje en de handboeien gebruikten we als we samen waren, net als de rest. Het schoot me te binnen dat ik nog nieuwe batterijen moest kopen.
Uit de doos trok ik een sexy catsuit met open kruisje en een vibrerende vlinder.
      Mijn moeder verschoot van kleur: 'Dat is toch geen kerstcadeau.'
      'Juist wel,' zei Paul,  'er komt een plaatsje vrij bij Escort Service Marum. We hebben heel fijn geoefend, ze is er klaar voor. Dus jouw contract loopt dit jaar af, Alexandra.'
      'Alexandra?' Ik keek mam aan.
      Paul keerde zijn gezicht naar mij toe en zei: 'Dorien, vanaf nu heet je Chocolove en werk je voor ons. Tenzij je wilt dat we de werkvideo's van … mam publiceren.'