#266 Laatste maal

Laatste maal 'Leuke tent ma, zit het hier al lang? Ik kan het me niet van vroeger herinneren.' 'Nou zeker twaalf jaar. Het is op loopafstand van mijn huis, het eten is heerlijk en als ik een paar drankjes teveel neem is dat geen probleem.' 'Ja? Drink je nog steeds?' 'Drinken, drinken, wat noem je drinken?' 'Zoals vroeger?' 'Hè, laten we niet zo beginnen. Zullen we bestellen? Alvast een broodje en een drankje?' 'Goed plan. Ik neem een cola. Jij hebt me voorgoed nuchter gehouden.' 'Een wijntje kan geen kwaad toch?' 'Eentje niet, ben benieuwd of je het daarbij kunt houden. Ik houd het bij de cola.' 'Ok, zelf weten. Wel een voorgerecht, ik trakteer.' 'Laat me zelf maar betalen, waarom zou je mij nu opeens wat gunnen?' 'Ik ga dood.' 'Ik wist het wel.' 'Dat ik dood ga?' 'Dat er een reden zit achter je plotselinge uitnodiging.' 'Laten we zeggen dat ik het van jou niet af kon laten hangen.' 'Als je zo gaat beginnen ben ik de komende tweeëntwintig jaar ook weer verdwenen. En dan is er geen Facebook profiel waar je naar kunt speuren.' 'Alsof ik het zo makkelijk had. Beetje harteloos was het wel van je.' 'Ik weet niet hoor, maar je hoeft niet weg te gaan om iemand te verlaten. Het lukte jou al vanaf mijn geboorte.' 'Ja hoor en jij was zeker de onschuld zelve.' 'Nee ma, dat was ik niet. Zelfs schreeuwend kreeg ik jouw aandacht niet.' 'En dit is mijn dank. Ik nodig je uit om het goed te maken en dan doe je zo tegen je moeder.' 'Weet je ma, sterf jij maar.'