Sam Harris. Cristopher Hitchens, Daniel Dennett. Richard Dawkins, natuurlijk. De Stephens Fry en Hawking. George Carlin. Zij zijn mijn grote voorbeelden. Hun voetsporen passen mij perfect. Meer dan eens ben ik het Hollands antwoord op die vier eersten genoemd. Toegegeven, de media namen dat pas over toen ik mezelf stelselmatig zo aankondigde. Maar waar zij bekend staan als ‘The four Horsemen of new Atheism’, kom ik er achteraan gehuppeld op een pony met een mank been. Ik heb echter grote aspiraties. Het is mijn grootste ambitie en mijn stoutste droom om de plek van Hitchens in te nemen, nu hij overlijden is. Ik ben een Bright! Heb altijd vertrouwd op de wetenschap. Niet God, niet de kerk gaven mij de antwoorden die ik zocht, de wetenschap wel. Als kind werd ik iedere zondag meegesleurd naar de kerk, maar al tijdens mijn tienerjaren heb ik me laten ontdopen. Ik heb jarenlang de evolutietheorie verdedigd en heb geprobeerd aan te tonen dat religie een waanbeeld is en gevaarlijk voor de samenleving. En voor wat? Ik heb een Godvormig gat in mijn hart. Ik kon het niet vullen met koude, onpersoonlijke kennis. Ik kan ook niet meer terugkeren naar de kerk. Nergens ben ik meer thuis… Ik mis het zo onderdeel te zijn van een gemeenschap. En nu sta ik hier, tien minuten voordat ik het grootste publiek toespreken mag dat ik ooit voor me heb gehad. Dít is die kans, hiermee zet ik mijzelf voorgoed op de kaart. Als dit geen kickstart voor een mooie internationale carrière is, weet ik het ook niet meer. Maar hoor ik hier wel te staan nu God mij weer gevonden heeft? Hij heeft me vergeven. Hij liet me weer toe in zijn warmte. Tenminste… als ik mijn verdere leven in dienst stel van God. Ik heb zo lang geprobeerd mensen weg te houden van hun geloof. Mij wacht slechts verlossing als ik hen help op hun zoektocht naar God. Het publiek dat ik vanavond voor me heb is een mooi begin. “Gott ist tott, zei Nietzche. Hij had het mis: Hij leeft. God lééft.”