#240 Zeezicht

Thea Josephine dat is nog eens een pitcher, deze Joris. Bij deze zin laat je me lachen: maar wat het je gaat opleveren.’ Zo moet dat. Ik zie die grote bak beton al staan met zeewater. Zakt toch niet door de bodem van het museum hoop ik :D Heel graag gelezen en fijn weekend.

Marie dank voor je reactie en dat ik je heb kunnen laten lachen. Misschien kan ik in de toekomst meer over Joris kwijt in de opdrachten. Hij komt namelijk uit een heel verhaal dat ik over deze bijzondere kunstenaar aan het schrijven ben en het lijkt mij leuk om daar wat meer van te laten lezen. Een fijn weekend.

Eindelijk een echte elevatorpitch. In de teksten die ik tot nu toe voor deze opdracht heb gelezen, werd steeds een heel andere draai aan de opdracht gegeven, maar het is leuk om nu ook een ‘klassieke’ uitwerking tegen te komen. De opbouw van de tekst vind ik prima, ook met een goede kop en staart en een goede afwisseling in zinsopbouw en woordkeus. Er zit duidelijk humor in de tekst en je dialogen klinken heel natuurlijk. Maar er zijn toch nog wel aardig wat dingen die m.i. beter kunnen, met name op taaltechnisch vlak. Met de titel is op zich niks mis, maar erg inspirerend vind ik hem ook niet. Hij is wel erg expliciet en dekt daardoor de lading van het verhaal naar mijn gevoel juist minder. Als je net een nunance opschuift en er bijvoorbeeld ‘Zeezicht’van maakt, heb je een veel speelsere titel, die het ook figuurlijk goed doet. Dan wil ik nog wat van de taaltechnische problemen eruit lichten: ‘Bij het instappen van de lift, laat Joris de man voorgaan, waarvan hij bijna zeker weet dat het Franz Kirsch is, de directeur van het Museum Moderne Kunst.’ -> Ik zou deze om te beginnen in tweeën hakken, waarmee je meteen al wat problemen oplost. Maar ik zal hier toch gewoon de problemen in de zin in zijnhuiidge vorm bespreken: de komma na ‘lift’ hoort daar niet te staan. Zie https://taaladvies.net/taal/advies/vraag/461/komm… ‘... laat Joris de man voorgaan, waarvan hij bijna zeker weet dat ...’ -> in plaats van ‘waarvan’ kun je beter ‘van wie’ gebruiken. Zie https://onzetaal.nl/taaladvies/de-vrouw-waarvan-v… , al is ‘waarvan’ dus niet pertinent onjuist. Het feit dat het woord ‘voorgaan’ tussen ‘de man’ en ‘waarvan/van wie’ in staat vind ik ook niet zo geslaagd. Door de zin in tweeën te hakken kun je er bijvoorbeeld van maken: ‘Bij het instappen van de lift laat Joris de man voorgaan. Hij weet bijna zeker dat het Franz Kirsch is, de directeur van het Museum Moderne Kunst.’ Een stuk simpeler, maar veel prettiger om te lezen en ook gewoon beter Nederlands. Het lidwoord ‘de’ voor ‘man’ kan misschien nog een beetje vreemd aandoen: je zou er een extra zinnetje voor kunnen zetten, zoals: ‘Als Joris aan komt lopen, staat er al een man te wachten.’ Maar eigenlijk hoeft dat wat mij betreft niet eens, je valt als lezer dan gewoon midden in een scène het verhaal binnen (in media res - zo heb je het zelf immers ook geschreven). ‘Stimmt,’ zegt Franz Kirsch -> Blijkbaar (op basis van wat hij hier zegt en op basis van zijn naam) is dit een Duitser. Ik denk dat het dan wel aardig is om ook zijn verdere bijdrage aan de dialoog af en toe een klein Duits tintje te geven. Met zoiets moet je wel voorzichtig zijn (doseren!) want het kan heel gemakkelijk lijken of je diegene belachelijk wilt maken. ‘... en steekt in een automatisme zijn hand in de uitgestoken hand van Joris.’ -> ‘zijn hand in de uitgestoken hand van Joris steken’ vind ik heel mooi. ‘in een automatisme’ vind ik minder geslaagd, dat overtuigt me niet als woordcombinatie. Ik zou eerder denken aan iets als ‘als een soort automatisme’. Als ik iets verzin en niet helemaal zeker weet of die woordcombinatie wel helemaal klopt of lekker klinkt, zoek ik hem altijd op in Google. om te kijken of en op welke manier het door anderen wordt gebruikt (zoek dan wel met dubbele aansluitingstekens om de specifieke woordcombinatie heen, anders vind je vooral pagina’s waar de losse woorden verspreid over de pagina staan). Kunstenaar Kuil. -> dit vind ik een beetje vreemd klinken. Als de combinatie ‘Kunstenar Kuil’ de ‘artiestennaam’ is waaronder men hem kent, kan het natuurlijk wel, maar het komt zo wel een beetje raar opschepperig over. Er ontbreken in deze dialoog (en ook verderop her en der) aanhalingstekens en die zijn toch wel echt nodig om als lezer makkelijk te kunnen volgen wie wat zegt, en wat wel en geen deel uitmaakt van gesproken tekst. ‘Maar deze projecten zeggen Franz niets. Echter zijn nieuwsgierigheid heeft Joris wel gewekt.’ ‘maar’ en ‘echter’ betekenen allebei hetzelfde (alleen is ‘echter’ wat plechtiger’). Het is niet echt wenselijk om twee zinnen achter elkaar met zo’n woord te beginnen. Ik zou de eerste ‘maar’ weglaten en bovendien de twee zinnen aan elkaar plakken: ‘Deze projecten zeggen Franz niets, maar zijn nieuwsgierigheid heeft Joris wel gewekt.- Een belangrijker probleem met deze zinnen is dat je hiermee het perspectief opeens van Joris naar Franz verlegt: eerst zit je als lezer in het hoofd van Joris (‘hij weet bijna zeker dat het Franz is’ en dan opeens in dat van Franz ‘de projecten zeggen hem niets, maar zijn nieuwsgierigheid is gewekt’). Joris kan immers niet weten dat Franz’ nieuwsgierigheid is gewekt (wat wel zou kunnen: ‘Franz’ nieuwsgierigheid LIJKT gewekt’). ‘Ik ben op zoek naar een persoon die een uitdaging aan wil gaan een nieuwe kunststroming te exposeren. De stroming van het nieuwe realisme.’ -> Die eerste zin is een beetje een rommeltje. Misschien zou het al helpen als je ‘om’ tussen ‘gaan’ en ‘een’ zou invoegen. Maar afgezien daarvan: kunststromingen exposeer je toch niet” KunstWERKEN exposeer je. Dus ik zou dit sowieso anders proberen te formuleren. Hoewel ik de verhaallijn dus leuk verzonnen vind, beslaat het idee van die ‘zee’ feitelijk niet meer dan het opzetten van een zwembad zoals je 's zomers wel in tuinen ziet. In dit zwembad past bijvoorbeeld 31.805 liter water: https://www.zwembadgigant.nl/intex-ultra-xtr-fram… Ik weet niet of je die research ook gedaan hebt (ik vermoed in ieder geval wel zoiets, want het getal dat je noemt is zeker niet belachelijk hoog of belachelijk laag voor zoiets), maar de lezer heeft er natuurlijk niet echt een beeld bij. En mij is ook niet duidelijk of je eigenlijk stiekem tegen de lezer wilt zeggen: kijk, deze linkmiegel gaat gewoon het etiket ‘kunst’ op een zwembadje van 1000 euro plakken en er zo god weet hoeveel geld voor vragen. Als dat je bedoeling is, kan de lezer nog wel wat extra ‘hulp’ gebruiken om dat door te hebben. Maar ik weet natuurlijk niet of dat inderdaad je bedoeling is.

Katja, ik ben super blij met je feedback en je adviezen, aanwijzingen. Door jou zie ik onmiddellijk wat ik niet goed heb gedaan en wat voor verbetering in aanmerking komt. Ik heb het verhaaltje herschreven en hoop dat je nog in de gelegenheid bent om er je licht op te werpen. In ieder geval ben ik weer heel blij met jouw bijdrage aan SOL. Vr.gr en een fijne dag

Bij het instappen van de lift laat Joris de man voorgaan. Hij weet bijna zeker dat het Franz Kirsch is, de directeur van het Museum Moderne Kunst. Volledig geobsedeerd door de man vergeet Joris op de knop te drukken. ‘Bent u niet Franz Kirsch van? …’ ‘Stimmt,’ zegt Franz Kirsch en steekt zijn hand in de uitgestoken hand van Joris. ‘Kuil’ zegt Joris, ‘Joris Kuil, beeldenkunstenaar. U bent de man die ik moet hebben. Eigenlijk ben ik de man voor u, de man van de kunstprojecten; de Hollandse luchten vangen in een net of regendruppels laten rollen in plaats van spatten.’ Deze projecten zeggen Franz niets, maar zijn nieuwsgierigheid lijkt gewekt. De bevlogenheid waarmee Joris over zijn kunstprojecten praat fascineert hem. ‘Franz, jij bent de juiste persoon die ik nodig heb om mijn kunstwerk te exposeren. Jij kan, dat voel ik gewoon, deze uitdaging aan om deze nieuwe kunstvorm in jouw museum te halen. De stroming van het nieuwe realisme. Laten we een afspraak maken. Zie het voor je, mijn nieuwe kunstwerk in jouw museum.’ Hij begon hem te tutoyeren alsof ze elkaar al jaren kenden. ‘Mijn nieuwe project is de zee binnen jouw museummuren halen.’ Even wordt het stil in de lift die ongestoord de etages voorbij glijdt. Voordat Franz kan vragen hoe hij zich dat moet voorstellen, gaat Joris verder. ‘Nee, ik ga de echte zee binnen jouw muren tentoonstellen,’ zegt hij met een overslaande stem. ‘Die schilderijen van de zee, dat zijn plaatjes, niet meer dan dat,’ scherts Joris. ‘Aber davor komen jetz wel jȁhrlich einhunderttausend Besuchers in mein Museum,’ verweert Franz zich onmiddellijk. ‘Geloof mij Franz, je kunt die kunst straks in het depot opslaan. Het aantal bezoeker zal zich vertienvoudigen. Je gaat kunstgeschiedenis schrijven man.’ Ondanks het schamele licht ziet Joris overduidelijk de glimp van dollartekens in Franz zijn ogen ontstaan. ‘Ik heb niet meer nodig dan een betonnen bak en zo’n honderdduizend liter zeewater.’ Joris is er van overtuigd dat zijn kunstproject dit keer zal slagen. ‘Was geht dat wel niet kosten Joris?’ Luister Franz, ik ga je voorrekenen, niet wat het gaat kosten, maar wat het je gaat opleveren.’ De liftdeuren gaan langzaam open; ‘kom om vier Uhr in mein kantoor,’ zegt Franz enthousiast.

Oja Katja ik heb de titel ook aangepast. Was ook niks :D

Zeker een stuk beter nu, bijvoorbeeld ook de mix van Nederlands en Duits. Fijn dat je er zo intensief mee bezig bent!

Thea J. net je tweede versie gelezen, veel sterker nu, leest nog beter dan eerst. Veel meer een geheel afgerond verhaal. Mooi dit resultaat te zien :thumbsup: . Fijne dag

Dankjewel Marie voor je reactie. Ik ben ook heel blij met Katja, Zij geeft zulke goede aanwijzingen. Fijn om een duim van je te krijgen, thanks,en een heel fijn weekend

Hallo Thea Josephine, … wat een bijzonder verhaal heb je geschreven. Zij werden gelukkig niet gestoord door open- en dichtgaande liftdeuren. Haha, die bak met water: de stroming van het nieuwe realisme! Gewoon briljant. Ik moest denken aan de Pindakaasvloer van Wim T.Schippers . ;) Goed gedaan. :nod: :thumbsup:

Hahaha de pindavloer van Wim T. Schippers heel grappig dat je daar aan moest denken. Reuze bedankt voor je leuke reactie en je duim. Een heel fijn weekend.