#231 Shana's datingavonturen

“Ik kan nog terug.” De woorden schoten haar heel even door het hoofd. Ze kon nog wegsluipen als een dief in de nacht, snel terug naar de ondergrondse, naar de metro die haar in een mum van tijd en zonder vragen te stellen weer naar huis zou brengen. Het kon nog, dat besefte ze maar al te goed. Slechts haar schuldgevoel en het eeuwige onvermogen om van de etiquette af te wijken zorgden ervoor dat ze toch op de bel drukte. Meteen klonk een gekraak door de intercom. Stond hij haar te bespieden? “Hey lieve Shana, het is op de derde verdieping!” Het roostertje spuwde de woorden uit, weliswaar lichtjes vervormd, maar zijn enthousiasme en lichte nervositeit klonken er duidelijk in door. Samuel was ervan overtuigd dat hij met haar in bed zou belanden, dat stond vast. Shana sloot haar ogen, ademde diep in en deed de deur open. Niet klaar voor wat komen zou, maar eerder gelaten, alsof haar lot onontkoombaar was. Terwijl ze de trap tergend traag besteeg, kon ze een vloek niet onderdrukken. De gefluisterde, maar wel degelijk luidop uitgesproken “godverdomme” vormde de samenvatting van alles wat nu door haar heen ging. Waarom had ze haar profiel op de datingsite weer geactiveerd? Waarom moest ze zo nodig antwoorden op al wie haar een beleefd bericht stuurde van minimaal tien zinnen? De al te arrogante charmeurs die haar ronduit voor een avondje stomende seks uitnodigden, wimpelde ze moeiteloos af en ook de korte, nietszeggende berichten kon ze makkelijk negeren. “Ciao bella!” “Tu es vraiment magnifique!” Welke man had daar succes mee? Welke vrouw liet zich door zo’n copy-paste begroeting verleiden? Of was ze gewoon te veeleisend? Samuel had de opdracht in haar datingprofiel slaafs opgevolgd. “Motiveer in minstens tien zinnen waarom jij mijn tijd en aandacht waard bent.” Nu ja, het was net iets beleefder verwoord, maar dat bedoelde ze wel degelijk. De vraag was natuurlijk of de gemiddelde man dat ook doorhad. Zoals de meeste nerds was Samuel grappig en kende hij de correcte spelling. De berichten die ze van hem ontving, verraadden zijn karakter. Dit was een hondstrouwe, serieuze man die met twee voeten op de grond stond en wanhopig op zoek was naar een vrouw. Een vrouw van wie hij zou houden zoals romantische films het voorschrijven, een vrouw die met haar gat in de boter zou vallen wanneer ze een relatie met hem aanging. Daar was Shana zeker van: Samuel was op veel vlakken een goede partij. Maar hij was een nerd, en ze had niets met computers en sci-fi en inside jokes uit Star Wars. Nog erger: hij zag er ook uit als een nerd. Op de eerste date (traditiegetrouw op neutraal terrein) kwam Samuel aanzetten met z’n overgewicht, saaie truien, bril en baard. Om over zijn ongelofelijk irritante hikkende lachje nog maar te zwijgen. Nee, dat werd zeker niets. Nu ja, het zou enkele weken of maanden duren, totdat Shana er helemaal aan onderdoor ging. Dan zou ze continu in tranen uitbarsten en hem toeroepen dat ook hij toch moest zien dat ze totaal niet bij elkaar pasten?! Waarop hij haar onwennig zou knuffelen en ze vrienden zouden blijven. Totdat de volgende nerd zich aandiende. Deze vicieuze cirkel doorbreken, daar was ze op dit moment van haar leven niet klaar voor. Dus ging ze ook nu weer op tweede date met iemand waar ze eigenlijk niets mee wilde. Hij zou gekookt hebben, wat waarschijnlijk zou neerkomen op een eenvoudige pastaschotel. Samuel leek haar geen type voor afhaalpizza, maar misschien wist hij haar wel te verrassen. Na het eten zouden ze op Netflix een film kiezen. Ze zouden steeds dichter bij elkaar kruipen en de eerste kus zou naadloos overgaan in de eerste sukkelseks. Hij zou geen condoom willen gebruiken “want hij had zich onlangs nog laten testen en alles was in orde”. En achteraf zou ze gewoon weer de metro nemen, terug naar haar appartement, haar toevluchtsoord. Om een weekje later ongeveer hetzelfde scenario te volgen, behalve dan dat de actie bij haar thuis zou plaatsvinden en de film op de seks zou volgen in plaats van omgekeerd. Zo ver was ze nog niet. Ze stond voor een deur met een nerdy poster erop. Een poster op je buitendeur, dat was zowaar nog studentikozer dan ze had gevreesd. Het was een gefotoshopte afbeelding van een bos in de nacht, met een reusachtige maan en vaag ruimtetuig erop. Shana rolde met haar ogen, rechtte de schouders en opende de deur. “Helaba, ben jij dat?” waren de woorden die haar verwachtingsvol onthaalden.