Het is al de vijfde keer dat ik opnieuw begin. Ik besef dat deze opdracht moeilijk is. Ik ga met mijn vingers over de toetsen. Ik heb geen flauw idee van wat ik schrijf. Mijn blik gaat even naar de tv waarop een man op de piano aan het spelen is. Ik richt mijn focus weer op mijn vingers die over het toetsenbord glijden. Ik kijk naar de tafel. Op de tafel liggen er nog vier lapjes, er hebben ook 4 mensen gegeten aan deze tafel. Ik tel drie glazen en twee waterflesjes, geen idee waarom mijn mama uit twee flesjes tegelijk aan het drinken is. Ik heb de tafel afgeruimd, maar zie dat er nog kruimels van de korst van de pizza te vinden is op tafel. Ik was te lui om het op te ruimen. Nadat ik de tafel heb gekeurd werp ik een blik op de vloer die ik en mijn zus vanmorgen nog hebben gekuist. Ik zie een plakkerige vlek alsof we hebben gepoetst voor niets. Waarschijnlijk was het weer eens mijn vader dat zijn glas cola heeft omgestoten. Dat verklaart het kapotte glas in onze glasbak en de lege colafles op de grond. Op de tv speelt nu een reclame, ik weet niet waarom ik er naar kijk. Er is niets interessant aan. Daarom zal ik ook stoppen met schrijven, deze omgeving is niet leuk om over te schrijven, maar ik kon niets anders bedenken waarschijnlijk omdat ik inspiratieloos ben.