Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 223 - Wintersprookje

Schrijfopdracht #223 - Het sprookjesbos Er stond eens een klein dennenboompje in het bos dat maar niet wilde groeien, hoeveel meststoffen het ook kreeg. Alle bomen rondom hem groeiden en groeiden, zij waren de trots van de boswachter. Eens zouden zij met kerst in de huizen van het dorp een belangrijke plaats innemen. Zij zouden versierd worden met slingers en lichtjes. Vandaag worden de kerstbomen gekeurd. De opkoper is dik tevreden; met deze bomen is het goed handel drijven. Maar, ach heden, het kleintje wordt over het hoofd gezien. Hij kijkt zielig voor zich uit. Het wordt koud en donker, opeens snikt ons boompje het uit: waarom ben ik toch zo klein, ik vind het niet leuk om zo klein te blijven. Verdrietig kijkt hij om zich heen – geen dennenbomen meer te bekennen. Het wordt nog kouder; de maan komt tevoorschijn en zet alles in zilver licht. Op dat moment zwerft daar ook een klein meisje, ze heeft honger en huilt; zij is verdwaald. In het maanlicht vormen haar tranen zich tot zilveren stroompjes op haar wangen. Het boompje is verrast en roept: ‘Klein meisje wat doe je zo alleen in het bos, voel je je ook zo alleen?’ Het meisje knikt, haar verpieterde krullen dansen op haar schouders. ‘Ik ben moe, ik weet niet meer waar ik vandaan kom of naar toe moet.' ‘Kom hier tegen mijn stam zitten. Mijn takken zullen je misschien een beetje verwarmen, mijn naaldjes zullen wel prikken, maar iets is toch beter dan niets.’ Zo gebeurt het dat zij tegen elkaar aankruipen en er een vonk overslaat. Het boompje begint zelfs een beetje te zwellen. Hij kijkt vertedert naar het meisje dat in slaap is gevallen. Oehoe, de wijze uil heeft dit allemaal gezien. Hij wil die twee helpen, vliegt naar hen toe en zegt: ‘Ik zal jullie helpen om samen gelukkig te worden.’ Verrast kijkt het boompje op, het meisje wordt wakker en lacht naar Oehoe. ‘Kunt u dat doen, meneer de uil, wat zou dat fijn zijn.’ Oehoe schrikt, heeft hij echt gezegd dat hij die twee zal helpen? Hij wil het zo graag maar of hij dat nu alleen kan, er is nu ook een mensenkind bij. O, o, wat dom, te snel gereageerd. Hij klapwiekt met zijn vleugels; hij heeft hulp nodig. Er klinkt geritsel door het dorre blad. Ja, warempel daar komt de familie muis, enkele egeltjes en eekhoorntjes, meneer de vos, en een hert. Wat heerlijk zoveel hulp te krijgen. Alle dieren beginnen hardop te denken en met hun lijfjes te bewegen. Zij spitsen hun oren om elkaar duidelijker te kunnen verstaan. Na een poosje knikt het hert en hij kijkt Oehoe ernstig aan, die wat gaat verzitten op zijn tak. ‘Wij hebben besloten, Elfje Twaalfje uit te nodigen om die twee met haar toverstafje aan te raken. Even later komt zij aangevlogen. Zij luistert belangstellend naar de dieren uit het bos, knikt af en toe. Zeker wil zij helpen, pakt haar toverstafje en vliegt naar de dennenboom en het kleine meisje. ‘Willen jullie voorgoed samenblijven?‘ vraagt zij . De boom en het meisje knikken van Ja en kijken verwachtingsvol naar het elfje. Met haar toverstafje raakt zij hen aan en plotsklaps veranderen zij in een mooi opgetuigde kerstboom met als hoogtepunt een stralende kerstengel. De dieren raken enthousiast en vinden het allemaal geweldig. En zo blijven zij voor altijd bij elkaar. Met kerst zie je nu in elk huis een kerstboom met een kerstengel. Zie je die engel niet, dan is zij er wel, hoor! Zij weet zich heel goed te verstoppen.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk geschreven Riny! Mooi en zacht verhaal wat je mee laat leven. ''Elfje Twaalfje'' vind ik erg leuk gevonden. Ik moest er echt om lachen. Bedankt!

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schattig. Ik krijg zelfs een beetje tranen in mijn ogen. Ook vanwege Elfje Twaalfje, mooie herinneringen aan en ook aan Martine Bijl.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Roy. Dank voor je fijne reactie; ben er blij mee. Het was leuk om te fantaseren. De naam van het elfje, kwam al prakkiserend boven drijven. Ik neuriede opeens: Elfje Twaalfje heeft zo'n verdriet. Ja, en toen kon ik er niet om heen. De kinderen hadden vroeger dat sprookjesverhaal met een 45-toerenplaatje. Ik wilde haar weer even tot leven wekken :D

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Levina, … ja dat Elfje Twaalfje. Het boek met plaatje moet nog ergens zijn. Het is inderdaad van Martine Bijl. Het klopt ook zo mooi, want dat elfje is net zo verdrietig geweest als het kleine dennenboompje. Daardoor wist ze hoe ze het probleem moest aanpakken. Het is haar goed gelukt. Ik hoop dat Martine Bijl het me niet kwalijk neemt. :( Dank voor je reactie; het doet me goed. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Inderdaad een lief en engelachtig sprookje, ik dacht tijdens het lezen hoe leuk het zou zijn om dit voor te lezen aan kinderen, met al die sprekende dieren. En een mooi einde van dit sprookje, ook triest, want hoe zou het zijn om te veranderen in een levenloze kerstengel, zonder vader en moeder? Maar juist sprookjes zijn vaak wreed, zelfs de liefste vertellingen. Een suggestie; kijk je verhaal nog eens na op actief taalgebruik. Hiermee maak je het verhaal beter leesbaar. Bijvoorbeeld: ' Op een goede dag worden de kerstbomen gekeurd. De opkoper is dik tevreden; met deze bomen is het goed handel drijven. Maar, ach heden, het kleintje wordt over het hoofd gezien. Hij staat zielig voor zich uit te kijken,' wordt dan 'Op een goede dag keurt men de kerstbomen. De opkoper is dik tevreden, met deze bomen is het goed handel drijven. Maar, ach heden, het kleintje ziet niemand staan. Hij staart zielig voor zich uit.'

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Leeuwin58 en @ Schrijvenmaar, ... hartelijk dank voor jullie positieve reactie. Het was een avontuur dat ik met plezier heb beleefd..

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Inderdaad een lief en engelachtig sprookje, ik dacht tijdens het lezen hoe leuk het zou zijn om dit voor te lezen aan kinderen, met al die sprekende dieren. En een mooi einde van dit sprookje, ook triest, want hoe zou het zijn om te veranderen in een levenloze kerstengel, zonder vader en moeder? Maar juist sprookjes zijn vaak wreed, zelfs de liefste vertellingen. Een suggestie; kijk je verhaal nog eens na op actief taalgebruik. Hiermee maak je het verhaal beter leesbaar. Bijvoorbeeld: ' Op een goede dag worden de kerstbomen gekeurd. De opkoper is dik tevreden; met deze bomen is het goed handel drijven. Maar, ach heden, het kleintje wordt over het hoofd gezien. Hij staat zielig voor zich uit te kijken,' wordt dan 'Op een goede dag keurt men de kerstbomen. De opkoper is dik tevreden, met deze bomen is het goed handel drijven. Maar, ach heden, het kleintje ziet niemand staan. Hij staart zielig voor zich uit.'
Dag Lizette, … wat leuk dat je het woord voorlezen gebruikt. Het leek ook net of ik zat voor te lezen; het kwam allemaal vanzelf. Ik begrijp nu actief taalgebruik. Dank voor deze feedback en zeer zeker voor je opdracht.