All I ever wanted was the world… … maar willen we dat stiekem niet allemaal? Een Prima Donna, oftewel een eerste vrouw in het Italiaans. Oorspronkelijk de titel voor een sopraan die de hoofdrol speelt in een operavoorstelling, maar tegenwoordig ook functionerend als een vrij negatief stempel voor een vrouw die moeilijk, egoïstisch en ijdel is. Denk aan een diva! Als iemand je uitmaakt voor Prima Donna, denk ik niet dat je daar direct trots op zou moeten zijn. Maar waarom eigenlijk niet? Toen ik dit nummer ontdekte, Primadonna van Marina and the Diamonds (en ja, die naam is best toepasselijk), voelde ik er direct een klik mee. Ik ben van mening dat er heel veel mensen zijn die, als ze echt eerlijk zouden zijn, de hele wereld zouden willen hebben. Egoïstisch? Waarom? Een meisje mag toch dromen? Voor mij staat een Prima Donna voor iemand die hard heeft gewerkt en daar mag je volgens mij nog altijd trots op zijn. Hoewel dat dan niet wegneemt dat ook ik er absoluut niet tegen kan als iemand zich verheven boven een ander voelt. Dat is ook niet waar een Prima Donna op uit is. Zij is iemand die het leven eerlijk afweegt en voor haar harde werken ook iets terug verwacht. Zij is iemand die gewoon weet wat ze wil en daar vol voor gaat. Zij zit niet stil wanneer anderen “gewoon even niets” willen doen, zij weet dat als je iets wil het bloed, zweet en tranen zal kosten, maar dat het dat ook waard zal zijn. Zo’n beest van een dame, zo’n vechter, verdient toch ook de hele wereld? So pop that pretty question, right now baby!