We're in the building Where they make us grow And I'm frightened by The liquid engineers Like you. Gary Numan - Metal Bhagwan Heemskerk staarde naar zijn twee werkmonitoren. De eerste monitor toonde een pornofilm. De tweede monitor toonde de drie cocons waar hij op moest letten. Elke vijf minuten keek hij naar de tweede monitor om te zien of er al iets was veranderd. De laatste twee weken had hij geen veranderingen waargenomen. Hij wist dat het een traag proces was, maar het begon allemaal erg langdradig en nutteloos aan te voelen, alsof hij niet aan noeste arbeid deed, maar aan bezigheidstherapie. Verder werkte hij in een kil, steriel gebouw dat hem geen enkele prikkels gaf. Er was zelfs geen radio waar hij zich aan kon ergeren. Hij keek naar de tweede monitor. De middelste cocon was aan de bodem opengescheurd, en de bruine smurrie droop er uit als een lekkende stomazak. Toen de scheur groter werd, stak er een arm uit. Bhagwan trok een haarnetje over zijn hoofd en bedekte zijn gezicht met een stofmasker. Uit zijn locker haalde hij zijn verdovingspistool en aangeslepen mes. Hij hoopte dat het niet weer een mislukking zou zijn. Hij had er al te veel moeten afkeuren, en hij wist dat hij ooit zijn breekpunt zou bereiken. Met loden voeten betrad hij de broeikas. Voor zijn voeten lag het kweekmens te rillen van de kou. Hij keek Bhagwan aan met angstige ogen. “Praat me na.” zei Bhagwan. “Rododendronstruik.” Het kweekmens maakte babygeluiden. Een mislukking. Maar dit keer kon Bhagwan het gewoon niet meer. Hij werd nog liever ontslagen dan dat hij het weer moest doen. Hij stak zijn hand uit. “Kom maar mee naar mijn werkkamer. Dan kunnen we samen porno kijken, en leer ik je meteen masturberen.” Het kweekmens pakte zijn hand beet, rochelde flink, en spuugde een kwak van de bruine smurrie uit. “Godsamme, wat een ranzig spul. Oh ja, en Rododendronstruik.”