#209 - Zelf Reflectie

Hoi. Fijn dat ik je zie. Wil jij met de billen bloot? Geen paniek, ik bedoel het figuurlijk. Uiteraard mag jij zelf bepalen wat je laat zien. Het is eng om zoiets te doen maar laten we gewoon samen de uitdaging aangaan. Het is facetime. Kies je voor clichématig of ga je beschrijven wat je echt ziet? Kijk, daar is-ie weer: de piekerrimpel tussen je dunne wenkbrauwen. Die is de afgelopen jaren dieper geworden maar wat wil je ook, met hetgeen jij allemaal hebt mee- en doorgemaakt. Hoewel het niet mijn eigen woorden zijn moet ik toegeven dat je best goed bent opgedroogd. Geen valse bescheidenheid nu want ik weet dat je het er mee eens bent. Ik waardeer aan je dat je toegeeft dat je vindt dat uiterlijk er wel toe doe. Het gaat niet alleen maar om het innerlijk, het oog wil toch echt ook wat! Over ogen gesproken. De dikke blauwe rand om de iris is niet alledaags. Althans, dat vinden anderen. Ogenschijnlijk blauw. Of toch meer groen? Hier en daar zwerft een verdwaalde spikkel amber. Wat ze “zeggen” hangt af van je stemming en of je uitgerust bent. Als je moe bent hangt je rechter ooglid een beetje meer over je oog dan wanneer je uitgerust bent. En als je echt boos bent, wat overigens niet snel gebeurt, kunnen ze vernietigend vlammen, waarbij het vuur van een vuurspuwende draak een lachertje is. Een tijd geleden stonden ze vaak triest en vol tranen. Ik ben blij voor je dat dat achter je ligt en dat ze nu weer vaker die levenslustige twinkeling hebben, dat ze weer vaker stralen van plezier en bijna nooit meer flets staan vanwege je gebrek aan zelfvertrouwen. Je glimlacht naar me. Er verschijnen twee appelwangetjes. Oeps, toch een cliché. Je lach wordt nu breder en je kijkt naar me met enige zelfspot, waarbij je je wenkbrauwen optrekt. De oppervlakkige rimpels in je voorhoofd en de diepere rimpel boven je linker wenkbrauw verraden dat je dit vaker doet. Je hebt verder nog een gladde huid. Goeie genen, of komt dat doordat je dit grootste zintuig al sinds je jonge jaren goed verzorgt? Wie het weet mag het zeggen. Jij bent er blij mee. Meestal dan, want de vitiligo is helaas niet helemaal aan je gezicht voorbij gegaan. En die kringen verdwijnen nog maar mondjesmaat, sinds een aantal jaar. Maar hé, niemand is perfect. Je haar is ooit heel blond geweest. Nu is het een stuk donkerder. Zo te zien wordt het tijd om snel weer eens naar het Kruidvat te gaan. Je weet dat je een uitgroei hebt waar Maxima jaloers op zou zijn. Ons gesprek komt te dicht bij je, hè? Je verandert dan van onderwerp of zet je grapjesmasker op, zoals nu. Het is klaar, we gaan aan de wijn. Even genieten van de kleine en fijne dingen van het leven, hoe simpel ook. Fijn dat ik je zag. Dag.