“Je bent niet lelijk, kijk maar hoe je in de krant staat. Die fotograaf zei dat je een interessante kop hebt. Dus hou daarover op.“ Peter zucht. Wat heeft het voor zin om jezelf een spiegel voor te houden, denkt hij. “En wat zei die geriater laatst? Als iemand verstand heeft van oude mensen, is zij het wel: ‘U ziet er veel jonger uit, ik zie in de computer dat u al tachtig bent, ik had u zeventig, twee-enzeventig geschat’.” “Ik heb laatst die wellness bon besteed, samen met Miriam. Daar zeggen ze dat het heel goed is om af en toe naar jezelf te kijken.” Peter ziet de bui al hangen. “Je hebt nog haar op je hoofd, grijze stekeltjes, maar ze kunnen niet zeggen dat je kaal bent. Je vader en allebei je broers waren vroeg kaal. Ik schrok laatst van die foto van Leo op Facebook, wil jij er zo uitzien, alleen wild haar waar de oren in verdwijnen en van achteren een kippenkont?” Peter gaat verzitten. Het onweer komt dichterbij. “Je hebt wel een beetje roos, ik zag je krabben, daar heb je goede shampoo voor.” “Tegen.” “Goed, tégen de roos, jij je zin. Zal ik anti-roos shampo voor je meenemen?” Peter knikt gelaten. “Je kunt ook wel een gezichtscrème gebruiken. Je huid is droog. Als je ’s morgens en ’s avonds een klein dipje op de toppen van je vingers doet en in je hele gezicht wrijft, dan blijven de rimpels weg. Je huid is nog steeds heel gaaf, dat kun je zo houden, als je het maar dagelijks volhoudt. Als het een gewoonte is geworden, is het niet vervelend. Net als tandenpoetsen, dat sla je toch ook niet over?” Peters blik glijdt langs het plafond, maar hij ziet geen uitweg. “Ik heb nog wel een lekker potje in mijn tas, dat kun je proberen, thuis heb ik nog genoeg. Het is een vrij neutrale geur, als je meer een mannengeurtje wilt, zal ik dat voor je meenemen.” Peter wrijft bedachtzaam over zijn mondhoeken. “Heb je al langer kloofjes in je mondhoeken? Daar moet je iets aan doen. Het is hardnekkig. Ik gebruik zelf gewoon ouderwetse Purol, oma’s recept is vaak nog het beste, zeg ik wel eens. Je kunt ook iets aan de huisarts vragen, ik weet niet of je dat zelf moet betalen.” “Had jij thee gezet?” vraagt Peter. “Ja, sorry, ik zal zo inschenken. Nog een ding, die neusharen, dat is voor een ander geen gezicht. Ik zag het daarstraks al toen ik je een kus gaf. Kun je dat zelf of ben je bang dat je jezelf knipt, dan wil ik het nu wel even doen, ik doe het bij Henk ook.” “Nee! Ik wil thee.” “Oké, thee, en daarna onder de douche.”