Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#200 Vrouwen kunnen niet logisch denken

In openbare toiletten echoot het verleden hoor ik hem weer een algebrasom uitleggen in een tsunami van termen die me niets zeggen een oud abracadabra dat weergalmt in het heden. Dan weet ik weer hoe wanhopig ik mijn brein pijnigde maar dichtklapte als hij zuchtte: ‘vrouwen kunnen niet logisch denken, hopelijk wil een man je hebben anders moet je wc’s schoonmaken in de fabriek.’ Altijd bedank ik de vrouw die de toiletten doet, geef een grote fooi, vertrek opgelucht en verward, waarom dat gevoel van weemoed?

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste C. van Berendonk, Je hebt de situatie van de opdracht omgezet naar eenzelfde situatie voor een beroep waar vooral vrouwen in werken. De eerste regel vind ik mooi, herkenbaar. Ook de verwarring in de laatste zinnen vind ik goed, dat maakt de hoofdpersoon menselijker en de lezer blijft daardoor langer over het gedicht nadenken. Mocht je nog willen schaven: ik denk dat je nog wel wat kunt stroomlijnen. In het citaat van de leraar bijvoorbeeld, nu voelen die regels wat wiebelig, ze lijken wat lukraak afgebroken. Dat is jammer, want het doet afbreuk aan wat je schrijft. Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind dit een heel geslaagd gedicht met een menselijk beeld vooral die waardering voor degene die de wc's schoonhoudt waardeer ik ik hoop er een man is gevonden die de hp wilde hebben, erg leuke tussengedachte

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Begrijpelijke weemoed. Ik heb iets tegen het woord tsunami in overdrachtelijke zin. Maar dat is persoonlijk.
Dankjewel Levina. Ik ben voorzichtig met termen als tsunami, geloof niet dat ik het eerder gebruikt heb omdat het nooit vergelijkbaar is met het natuurgeweld. Echter hier is de wanhoop van de hp zo groot dat ik het passend vind om te gebruiken.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste C. van Berendonk, Je hebt de situatie van de opdracht omgezet naar eenzelfde situatie voor een beroep waar vooral vrouwen in werken. De eerste regel vind ik mooi, herkenbaar. Ook de verwarring in de laatste zinnen vind ik goed, dat maakt de hoofdpersoon menselijker en de lezer blijft daardoor langer over het gedicht nadenken. Mocht je nog willen schaven: ik denk dat je nog wel wat kunt stroomlijnen. In het citaat van de leraar bijvoorbeeld, nu voelen die regels wat wiebelig, ze lijken wat lukraak afgebroken. Dat is jammer, want het doet afbreuk aan wat je schrijft. Schrijf ze, Greetje Kruidhof
Dankjewel Greetje! Het citaat had ik vrijwel letterlijk overgenomen maar je hebt gelijk, binnen de context van het gedicht rammelen ze wat. Ik ga schaven! Grappig dat je het citaat toekent aan een leraar, ik had een vader in gedachten toen ik het schreef.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind dit een heel geslaagd gedicht met een menselijk beeld vooral die waardering voor degene die de wc's schoonhoudt waardeer ik ik hoop er een man is gevonden die de hp wilde hebben, erg leuke tussengedachte
Dankjewel Peter! En jazeker, die man is gevonden ;-) en die dacht gelukkig anders!

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik las je elders en dacht ‘waar komt dit vandaan?’ nu snap ik het :unibrow: ook ik ben geen fan van tsunami in overdrachtelijke zin ( heeft vast met Wilders te maken die ik echt niet mag) maar voor de rest heb je me weer helemaal.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik las je elders en dacht ‘waar komt dit vandaan?’ nu snap ik het :unibrow: ook ik ben geen fan van tsunami in overdrachtelijke zin ( heeft vast met Wilders te maken die ik echt niet mag) maar voor de rest heb je me weer helemaal.
Dankjewel! Wat helpt het soms hè, een flintertje, glimp, tipje van de achtergrond ;-)

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi Cora! Het gevoel dat je beschrijft komt glashelder over. Misschien ook omdat, als mijn vader vroeger vanuit het niets riep: 'Reken uit!' en dan met een som op de proppen kwam, bij mij de rolluiken spontaan dicht gingen.;) De verwarring en melancholie op het einde zijn hartverwarmend.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi Cora! Het gevoel dat je beschrijft komt glashelder over. Misschien ook omdat, als mijn vader vroeger vanuit het niets riep: 'Reken uit!' en dan met een som op de proppen kwam, bij mij de rolluiken spontaan dicht gingen.;) De verwarring en melancholie op het einde zijn hartverwarmend.
Ha, herkenbaar dus. Dankjewel!