Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#200-Bibliotheek in aanbouw

Bibliotheek in aanbouw Zittend achter mijn raam zie ik op de steiger de sterke mannen staan met spieren als dikke koorden buigen ze zich over steen en staal Ik buig me slapjes over mijn boek Zal ik aan hen denken als ik straks de bibliotheek bezoek? Of zal ik, zoals mijn vader het wil, veranderen, vergeten dat ze er ooit zijn geweest, deze mannen, die met hun onverstaanbare taal een huis bouwden voor de woorden van ons allemaal?

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Meiga, Ik moest grinniken om de tegenstelling tot de spieren van de bouwvakkers en de hoofdpersoon die zich slapjes over zijn boek buigt. Ook het spelen met woorden als met stenen vind ik leuk. Mocht je nog willen schaven: de eerste strofe kan denk ik wat strakker. Sterke mannen, spieren als koorden is wat dubbelop en de eerste regels zijn goed maar zonder verrassing. Misschien kan je de situatie nog wat meer beschrijven? Uitdiepen? Zoals in de tweede strofe? Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank jullie wel iedereen voor jullie reactie. Poëzie is nieuw voor me, maar ik moet zeggen het smaakt naar meer. Coach Greetje, ik probeer mijn hersens al een hele dag te porren tot een andere versie van de eerste strofe (multitasken weet je wel) maar ze vinden het denk ik een beetje te warm. Tot nu toe kramen ze alleen maar onzin uit.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Melga, ... je verdient van mij de ereprijs. Fijn dat bouwen van de bieb voor: de woorden van ons allemaal. Alleen de vader begrijp ik niet. Waarom vergeten? Het vak moest toch eens geleerd zijn?

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, bedankt voor je mooie reactie. Over de vader: In mijn verbeelding wil de vader dat de hp zich op zijn studies concentreert, al het andere en zeker die mannen op de steiger vergeet, voor hem (de vader) zijn ze te min, en al helemaal niet de toekomst die hij voor zijn kind voor ogen heeft.