Versie 2. Examenjaar Latijn – wat is wijsheid Wijsheid, ze verleidt met haar antieke tongval, fluistert over aanzien in wolkeloze hemels wijst me de weg langs schemerige teksten, waar belofte rijpt en zoet voor het oprapen ligt Toch struikel ik over uitgekauwde eeuwen en rafelige randen worden mijn voeten koud en mijn nek stijf Stolt stil het bloed in mijn belezen aderen Buiten zie ik mannen; de zon bolt op onder hun getaande huid Moeiteloos bouwen ze fundamenten, stevig verankerd in grote handen Ze denken niet in onvoltooid verleden tijd, maar fluiten naar de waarheid en flirten met het leven Is hun bestemming niet beter dan de mijne? Na de val van Rome heb ik mijn handen vrij, dan bouw ik met hen mijn nieuwe wereld Versie 1. In deze antieke teksten ligt mijn lot besloten - mijn vader weet het zeker - dus volg ik punten en komma’s, gebruik ze als opstapjes naar kennis en een gouden toekomst Toch struikel ik over uitgekauwde eeuwen en rafelige randen worden mijn voeten koud en mijn nek stijf Stolt stil het bloed in mijn belezen aderen Buiten zie ik mannen; ze vormen hun wereld met armen van staal, glinsterend in de middagzon Zij denken niet in onvoltooid verleden tijd, maar fluiten naar de horizon en flirten met het leven Zo onbezonnen zorgeloos -weet je, pap - is hun bestemming niet beter dan de mijne? Na de val van Rome heb ik mijn handen vrij, dan bouw ik met hen een nieuwe wereld