#198 Het bonte kauwtje

Het bonte kauwtje sprong van de dakrand af, op zoek naar wat te eten. Ietsje verderop stond een bankje. Mensen lieten meestal wel wat op de grond vallen dus misschien zou hij daar wel wat kunnen vinden. Sierlijk zweefde hij naar beneden, zonder ook maar één keer met zijn vleugels te slaan. Met zijn poten een beetje naar voren voor de landing suisde hij vlak over de leuning heen. Maar in plaats van op de grond, landde hij op iets heel anders. Zijn poten raakten veren en onder hem klonk een woedend gekras. De scheldende verenbundel onder hem sprong opzij, waardoor het kauwtje op het gras viel. Hij was per ongeluk boven op de rug van een ander kauwtje gaan zitten. Nog helemaal beduusd van wat er gebeurt was, was hij te laat om een flinke pik van de snavel te ontwijken. Au! Dat deed zeer! Hij ging direct terug in de aanval en al fladderend gingen ze elkaar met hun poten te lijf. Met veel kabaal vochten ze hun ruzie uit. Maar de ander bleek te sterk dus al snel koos de bonte kauw eieren voor zijn geld. Hij sprong weg van de klauwen van de ander en vloog terug naar de dakrand. Tijdens zijn vlucht kreeg hij nog een hele reeks boos gekras achter zich aan. Boven bij de dakrand zweefde een meeuw. Zijn grote gele snavel lichte fel en gevaarlijk op in de zon terwijl hij met een triomfantelijke schreeuw precies landde waar de veel kleinere kauw wilde gaan zitten. Die besloot dat dit geen goed plekje was. Snel zwenkte hij weg op zoek naar een veiligere plaats. Hoog vloog hij over het bankje heen, waar zijn boze soortgenoot hem nog steeds in de gaten hield.