Wekelijkse schrijfopdracht # 198 – Vluchten met onbekende bestemming Odile, een blokje omlopen werd een eindje fietsen. Pia’s fiets heeft net de jaarlijkse onderhoudsbeurt gehad; ze kan dus lekker los gaan op de nu rustige dijk. Ze trapt nog wat steviger op de pedalen en roetsjj …, plotseling lijkt het alsof zij omhoog gezogen wordt en Randy Crawford hoort zingen: One day I’ll fly away … en ze schuift zo De Melkweg in. Daar, daar … , ze ziet haar vader. ‘Pap - pa, wat leuk! Ik wist niet dat ik jou zou ontmoeten?’ ‘Nee, ik jou ook niet; dag meisje.’ ‘Pap, heb je mamma nog gezien en al die anderen?’ - die dood zijn - wilde ze zeggen. ‘Nee, dat gaat niet. Nog niet, maar wie weet hoe het zich zal ontwikkelen.’ ‘Dat weet je toch nooit. Heb je over Prometheus gehoord?’ en ze begint te ratelen: ‘Hij pakte het vuur af van Zeus en bracht het naar de mensen. Hij werd toen vreselijk gestraft door Zeus. Hij gaf Hephaestus bevel hem met ketenen vast te klinken aan een rots en een arend pikte iedere dag uit zijn lever. Zo wreed; hij wilde alleen maar goed doen. Ook maakte hij poppetjes van klei en toen blies, ik weet niet meer wie, het leven erin. Zo ontstond de mens. Het lijkt wel Eva maken uit de rib van Adam. Met het paradijs ging het mis toen Eva uit de appel hapte en hier bij jullie, keek Pandora in een doos - wat niet mocht - en hup er wordt allemaal ellende over de mensheid uitgestort. Pandora is door Hephaestus gemaakt. Hij was net als jij: smid. Wat is er toch allemaal in die oude wereld verteld en uitgedacht. Het is wel bijzonder om je daarin te verdiepen. En … ‘Pia, doe eens kalm, je bent de 300 woorden al gepasseerd.’