Ik noem hem Jan, de man die een kruis op zijn vinger laat balanceren. Het beeld maakt duidelijk dat hij twijfelt. Als ik ergens over aarzel doe ik dat ook, want het is zowel geestelijk als lichamelijk moeilijk om balans te vinden. Ik gebruik dan wel geen kruis, maar een bezem. Het principe is hetzelfde. Valt de bezem naar links, dan moet ik het niet doen, valt hij naar rechts, dan moet ik het ook niet doen. Van tevoren maak ik een afspraak met mezelf. Als ik de bezem tien seconden rechtop kan houden, reageer ik op de wekelijkse schrijfopdracht, zo niet dan kun je van mij niets lezen.