Het thema van een misbruikte jongen die probeert te overleven vind ik mooi maar het stukje raakt me niet, ik voel afstand, misschien door de hij vorm en het beschouwende. Benieuwd naar andere reacties om de vinger ee beter op te krijgen.

De aanname kwam door het woord geslagen. Misbruik kan ook geestelijk zijn maar ik had ‘mishandelde’ moeten gebruiken, excuus. Misbruik heeft een sexuele lading.

'doch' en 'edoch' zijn wat al te archaïsch. Zelfs in een tekst over je grootvader. Maar hij had het kruis al in zijn hand voordat hij het gesneden had? Of flash je daar ongemerkt back? Het versieren met muntjes wordt me ook niet heel en al duidelijk. Plakte hij die er op met aardappellijm? Of bond hij ze met touwtjes aan de dwarsbalk, zodat het een soort Palmpasen kruis werd? Vertel het me, Levina. En waarom gaven de gasten hem überhaupt geld? What's that about? De laatste twee zinnen, waarin Pieter Jezus-de-Messiasachtige trekjes begint te krijgen, mogen iets minder cryptisch van mij. Weet je wat je, denk ik, moet doen? De 300 woorden benutten om je tekst een beetje meer body te geven. Body, daar draait het om.

Je uitleg verschaft meer duidelijkheid. De waarheid kan heel heftig zijn. Waarom kreeg hij munten? Misschien schrijven dat hij van de munten die hij van de gasten ontving een kunstvoorwerp kon maken? (Mijn voorstel)

Levina, ... wat een moedig kereltje, die Pieter. Je verhaal raakt me, juist doordat het op deze manier is geschreven. Het geeft een beetje de sfeer weer waarna je op zoek bent, denk ik. Je schrijft het niet in de huidige taal. Die muntjes waren vast een aalmoes om het geweten van de gasten te sussen. In je gedachten heb je van Pieter een jezusfiguurtje gemaakt. Het is leuk om over je stukje na te denken. Succes met je verdere schrijverij.

Hoi Levina, ik sluit me aan bij de andere reacties. Ook al zou iets meer uitleg het verhaal goed doen, toch voel ik het schrijnen onder de oppervlakte. Juist in de aanvaarding vindt Pieter zijn weg. Heel erg mooi.

Levina: bijv. in DWDD hoorde ik div. schrijvers zeggen dat je je helemaal bloot moet durven geven - en zelfs je dierbaren vermoorden ik ben elke keer blij als ik zo'n pure bijdrage op dit forum lees

Levina: het doet mij ook pijn om zulke vertrouwde woorden uit vroeger tijden, als doch/edoch, in de goot te zien belanden, als het maar even kan schrijf ik ze lekker toch even over het vervangende woord 'maar': dit is feitelijk nog iets sterker een tegenstelling, en die is hier niet aan de orde, zou derhalve kunnen vervallen, probeer maar hoe het leest als je maar weglaat, ik ben benieuwd of anderen dat ook vinden trouwens (ook zo'n woord dat niet meer mag)

Dag Levina, Je verhaal over je verre voorvader en de commentaren daarop zijn erg boeiend. Je ziet, een interessante (moeilijke opdracht) levert interessante verhalen op. Ik ben wel eens bang dat mijn opdrachten uit de toon vallen. Ik doe mijn best om een zinvolle opdracht uit te broeden en ik ben blij dat de meesten onder jullie dit kunnen smaken. Dat geeft me de moed om verder te gaan op de ingeslagen weg. De schrijven-on-line-schrijvers aan het schrijven zetten. Ik vind je verhaal goed geschreven. Ja, men kan altijd zout op slakken werpen; teksten zijn als het leven, wisselvallig en ieder heeft zijn eigen stijl en opmaak. Ga lekker door met je inspiratiebron uit te diepen. :o

Hallo Levina, De wijze van schrijven voelt wat afstandelijk (met alle respect) maar wat mij desondanks raakt is het leed van Pieter vanwege de geestelijke mishandelingen en zijn klaarblijkelijke veerkracht. En ja: geestelijke mishandeling is heel erg en het laat geen zichtbare littekens achter, wat een extra 'handicap' oplevert voor het slachtoffer. Ik zou Pieter en zijn situatie ook beter willen leren kennen en vind dat je het mooi hebt beschreven. Soms houd ik ook wel van woorden als 'derhalve' en 'doch' ; bedenk vooral dat niks verkeerd is als het vanuit je hart is geschreven (vind ik :o )