Arnold kwam het atelier binnen van Jan Fabre en bleef als verstijfd staan. De kunstenaar keek op van zijn werk en glimlachte naar hem. 'Dus dit is het,'zei Arnold en liep verder naar het levensgrote bronzen werk. Zijn wenkbrauwen fronsten toen hij er omheen liep en zijn hand erop legde. 'Mooi, hoor, Maar wat stelt het voor?' Jan legde zijn werk neer,liep naar zijn vriend en legde een hand op zijn schouder. 'Wat wil jij erin zien, vriend.' Arnold deed een paar stappen achteruit en bestudeerde het houten kruis wat balanceerde in de hand.'Tsja..' 'Laat mij je helpen,'zei Jan.'Dit beeld geeft aan hoe jij staat in het leven. Lukt het je om het kruis in balans te houden. We zoeken allemaal onze eigen weg in deze wereld maar lukt het om dat te doen zonder hulp. Als je omhoog kijkt naar het denkbeeldige kruis in je eigen hand probeer je om het in balans te houden.' Jan loopt erheen en voelt aan het kruis.'Je stapt vooruit, achteruit, soms wankel je en kost het je moeite overeind te blijven.' Arnold knikte.'Ik denk dat ik weet wat je bedoelt. Misschien is het voor mij te moeilijk om het in mijn hand te houden, maar het kan ook dat het in één keer lukt en ik zonder moeite mijn weg vind in het leven.' Jan neeg zijn hoofd. 'Het gaat erom, mijn vriend,dat wij ons vragen gaan stellen aan de hand van dit beeld. Als wij dat doen is mijn opzet geslaagd.'