De man met het kruis. Nooit van gehoord. Even googlen. Oke, dus het beeld is gemaakt door ene meneer Fabre die hiermee "iets" wil losmaken bij de bezoeker aan de kerk. Op zich een goed streven. Het is van brons. Mooi maar wel erg opvallend. Een kunstwerk moet toch voor zichzelf spreken? En waarom koos hij een zelfportret? Ik wil meer info en stap weer op mijn surfplank. Ik stuit op een site waarin Fabre uitlegt dat de man met het kruis geen duidelijke antwoorden geeft over geloof maar in de schoenen van de bezoeker gaat staan. Het beeld staat symbool voor Jan en alleman, een 'iedereen' als het ware. Precies daarom is het - zo vindt hij zelf - wezenlijk dat dit een zelfportret is. En precies daarmee slaat hij - zo vind ik - volledig de plank mis. Want als het staat voor 'iedereen' kan het kunstwerk net zo goed het gezicht van zijn buurvrouw, Gandhi of Guus Meeuwis krijgen. Wat roept het beeld dus bij mij op? Ergernis. Naar mijn idee staat het beeld symbool voor zijn eigen twijfels, zijn eigen zoektocht naar geloof en/of zichzelf en gebruikt hij ons, Jan en alleman, als kapstok om zijn eigen zoektocht aan op te hangen. Onder het mom dat "wij allen" met die vragen zitten vergoelijkt hij zijn keuze voor een zelfportret. In feite projecteert hij echter zijn eigen vragen en twijfels op ons. Nadenken over geloof en de rol/invloed daarvan in het leven kan helemaal geen kwaad; integendeel zelfs. De vraag is echter of je daar per se het kunstwerk van de heer Fabre nodig hebt, of dat een ander kunstwerk net zo goed kan uitnodigen tot nadenken.