Tegen de huisgevel stond die ene zetel, die immer plaats bood aan hem vijfennegentig het hoofd nog steeds vol van strijdmakkers nooit vergeten Achter de gevel van dat ene huis, beleefde hij de geboorte van zijn achterkleinkind Aan de gevel van dat ene stille huis prijkt vandaag dat slappe vlaggendoek, de kleuren waaien de herinneringen voorbij, zijn achterkleinzoon plaatst de zetel waar hij altijd heeft gestaan