Fotogedicht #194

Anya: je pakt me in gedachten zie ik die mensen, lopend langs een spoorlijn, maar ook tussen ons in

Mooi die herhaling ‘Mensen’. Raakt me deze

Anya: je pakt me in gedachten zie ik die mensen, lopend langs een spoorlijn, maar ook tussen ons in

Dank je Peter. Ik heb ze langs de spoorlijn zien lopen en we mochten niet helpen. Het was verschrikkelijk. Ik kan er nog om huilen.

Mooi die herhaling ‘Mensen’. Raakt me deze

Dank je, Nancy. Ik ben eigenlijk niet zo van gedichten, of is het dichten. Hmz, hier kan ook een mooi gedicht uit voort komen. :D

Heel goed, stukje realiteit wat er in hakt.

Heel goed, stukje realiteit wat er in hakt.

Dank je wel.

Beste Anja, wat een mooie afsluiter: was hun vlag te laat? Dat is iets waar je over na kunt blijven denken. En een originele gedachte, dat lees ik graag. Goed ook dat je de mensen na de vlucht tussen ons in laat wonen, zodat we daar even bij stilgezet worden. Mocht je nog willen schaven: ik denk dat je nog wel wat regels kunt schrappen om het gedicht wat compacter te maken en daardoor sterker. Bijvoorbeeld regel 3 en 12. Ook twijfel ik of je de tweede strofe nodig hebt, wat die toevoegt. Schrijf ze, Greetje Kruidhof

poëzie coach, Ik ga aan de gang met schaven en zien wat het oplevert Ik ben eigenlijk niet zo van de poëzie en dit is mijn eerste gedicht. Zonder nadenken kwam dit uit de pen, als vanzelf. Daarom ben ik extra blij met de reacties.

Anya, ... je schrijft je eerste gedicht en dan dit! Gewoon overweldigend. Het kwam rechtstreeks uit je hart. Over die laatste zin blijf je nadenken, zegt poëzie coach. Ik hoop dat deze mensen volgende jaar ook kunnen vlaggen, al zal het niet van buiten zijn maar dan wel van binnen.

Dank je wel Riny. Ik hoop het met je voor deze mensen.

Mooie overpeinzing, geweldige slotzin. Wat mij betreft mag het ook iets korter en krachtiger en ik hoop op een titel.

Dank je Levina Levja. Je kunt er als titel Vlaggen bij bedenken.