#192 Gewetenloos

Hij sluit de balkondeur, walst zijn whiskey en bedenkt dat hij alleen nog het gerinkel van ijsblokjes en zijn cohiba’s mist. ———————— Helemaal Hij sluit de balkondeur, walst zijn whiskey en bedenkt dat hij alleen nog het gerinkel van ijsblokjes en zijn cohiba’s mist. Hij gaat op de bedrand zitten en streelt haar rondingen, zoekend naar dat gevoel wat hem eerder die avond zo overviel. Roerloze zweetdruppels glinsteren tussen haar borsten. Ze was mooi toen ze kronkelde van genot, nog mooier toen ze schokte van de pijn. Nu is ze niets. Hij zet zijn glas weg, kijkt op zijn Philippe Patek en pakt zijn mobiel. ‘Kamer 408, derde etage. Grote schoonmaak.’ Zonder omkijken loopt hij naar buiten. —————————- En nu echt helemaal Opdracht Hij sluit de balkondeur, walst zijn whiskey en bedenkt dat hij alleen nog het gerinkel van ijsblokjes en een cohiba mist. Hij gaat op de bedrand zitten en streelt haar rondingen, zoekend naar dat gevoel wat hem eerder die avond zo overviel. Roerloze zweetdruppels glinsteren tussen haar borsten. Ze was mooi toen ze kronkelde van genot, nog mooier toen ze schokte van de pijn. Nu is ze niets. Hij zet zijn glas weg, kijkt op zijn Philippe Patek en pakt zijn mobiel. ‘Kamer 408, derde etage. Grote schoonmaak.’ Zonder omkijken loopt hij de gang op naar de liften. Hij stapt in de limousine en knikt. De chauffeur duwt het gas beheerst in en draait de hoek om richting President’s Park. Zijn telefoon gaat. ‘Is de lijn veilig?’ vraagt de stem aan de andere kant. ‘Ja.’ ‘Plan gewijzigd, we treffen elkaar morgen, zelfde plaats en tijd.’ ‘Oké.’ ‘Is het gelukt.’ ‘Ja, ze is buitenspel gezet.’ ‘Mooi, tot morgen.’ Hij geeft zijn chauffeur de opdracht hem naar huis te rijden en checkt zijn banksaldo. De afgesproken 130.000 dollar zijn bijgeschreven.