Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#190 Ontrouw

Als ik aan ontrouw denk, denk ik aan mijn vriend. Nee, ik had niets met hem; seks bedoel ik. Ik heb nooit het bed met hem gedeeld. Misschien een van de weinigen. Hij was mijn collega, waarmee ik goed bevriend geraakte. We reisden vaak samen vanwege ons werk en dat schiep een band. Tijdens die werkreizen nam hij het niet zo nauw, hij ging los. Hij noemde dat zich verdiepen in de lokale bevolking. Zoals hij zei: ‘Ik ben niet getrouwd, dus ik ben nooit ontrouw.’ Dat hij al jaren met een geweldige vrouw samenwoonde, verloochende hij in mijn ogen. Godzijdank had ik een man gehuwd zo trouw als een hond. Je bent nooit te oud om te leren, ervaar ik nu. Wat is ontrouw als je net weduwe bent geworden? Seks is geen moment in mijn gedachten in deze verwarrende tijd. Daar ben jij; zijn beste vriend! Ik ken je slechts via mijn mans verhalen. Bij je eerste telefoontje viel mij je mooie stem al op, vooral je medeleven. We belden vaker, we skypten, we ontdekten in korte tijd dat we veel gemeen hadden. We gingen over grenzen heen. Uiteraard heb ik je een onderkomen aangeboden toen je hem van overzee de laatste eer kwam betuigen. Jouw woorden op zijn begrafenis raken niet alleen mijn hart. Mijn ogen zijn vertroebeld door tranen, maar mijn god, wat ben jij mooi. Een man in alle opzichten. Gelukkig nemen de overige gasten mijn tijd in beslag. Aan het einde van deze emotionele dag open jij de deur van mijn huis. Ja, het is nu mijn huis. Je zegt: ‘Nu alles loslaten, doe deze zwarte kleding uit, schop je schoenen in de hoek. Ik zal je bad laten vollopen; ontspan je baby.’ Als ik beneden kom, heb je het haardvuur aangestoken, staat er een glas rode wijn klaar en jij bent er ook klaar voor. Verder wil ik hierover niet uitweiden. Alleen dat een vrouw niet meer kan verlangen. Of ik hiermee mijn hand overspeel?

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina, je neemt me weer helemaal mee in je verhaal. Ik vind je stijl erg mooi. De eerste zin na de eerste witregel is niet helemaal compleet. En 'ontspan je baby' vind ik wel heel brutaal klinken na zo'n zware dag. Ik geloofde je verhaal helemaal, maar op dat punt twijfelde ik even. Heel graag gelezen!

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina, je neemt me weer helemaal mee in je verhaal. Ik vind je stijl erg mooi. De eerste zin na de eerste witregel is niet helemaal compleet. En 'ontspan je baby' vind ik wel heel brutaal klinken na zo'n zware dag. Ik geloofde je verhaal helemaal, maar op dat punt twijfelde ik even. Heel graag gelezen!
Dank je voor je zinnige feedback, Edwin. En voor je compliment. Ik heb bewuste zin aangevuld. Ik had er eerst iets anders staan en bij veranderingen ben ik soms wat slordig en onoplettend. Denk bij baby aan overzee ...Dan klinkt het niet brutaal, maar juist teder.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina: wat een lekker verhaal de ontwikkeling van je gevoelens prachtig beschreven het zij je zo gegund, om te leven een keertje 'bent' teveel in 'Je bent nooit te oud bent'

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina: wat een lekker verhaal de ontwikkeling van je gevoelens prachtig beschreven het zij je zo gegund, om te leven een keertje 'bent' teveel in 'Je bent nooit te oud bent'
Dank je Peter, en ja, ik leef en lief het leven. Het was beslist niet altijd rozengeur en maneschijn, maar ik had niets willen missen en ik wil nog veel ervaren. En die zin, die blijft me parten spelen, ha ha. Ik zou er zo dom oud van kunnen worden. Ik hoop dat deze nu helemaal goed is.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag @Levina. Je zult het --weer- moeilijk hebben gehad met deze opdracht. Petje af, hoe je het aangepakt hebt. **Je begint met een uitleg aan de lezer en gaat verder in een soort monoloog- of briefvorm. Misschien is het directer als je aanvangt met : Als ik aan ontrouw denk, zie ik jou (voor me) mijn vriend . (2x denk?) **Het wordt wat verwarrend als je "je" niet allen als aanspreekvorm maar ook in het algemeen gebruikt (je bent nooit te oud om te leren. ---een mens is nooit te oud om te leren... Zoals hij zei: ‘Ik ben niet getrouwd, dus ik ben nooit ontrouw.’ Dat hij al jaren met een geweldige vrouw samenwoonde, verloochende hij in mijn ogen. (Zonder toevoeging van het samenwonen, vond ik het een originele gedachtengang. Niet, dat ik er achter sta, maar wel komisch (zolang ik die vrouw maar niet hoef te zijn met wie hij samenwoonde. Ik vrees dat ik hem acuut de deur zou wijzen!) **Ik weet, dat je het al schrijvende over je overleden echtgenoot hebt als je schrijft over "hem" (Uiteraard heb ik je een onderkomen aangeboden toen je hem van overzee de laatste eer kwam betuigen), maar ook dit zorgt voor verwarring bij de lezer. (bij mij althans) Vind het fijn voor je, dat je zo'n vriend getroffen hebt. Is hij inmiddels dan nu wel alleen? (hij woonde toch samen?) Dat begrijp ik namelijk even niet). Of heb je deze vriend onlangs moeten missen? Sterkte ermee. Koester je herinneringen.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag @Levina. Je zult het --weer- moeilijk hebben gehad met deze opdracht. Petje af, hoe je het aangepakt hebt. **Je begint met een uitleg aan de lezer en gaat verder in een soort monoloog- of briefvorm. Misschien is het directer als je aanvangt met : Als ik aan ontrouw denk, zie ik jou (voor me) mijn vriend . (2x denk?) **Het wordt wat verwarrend als je "je" niet allen als aanspreekvorm maar ook in het algemeen gebruikt (je bent nooit te oud om te leren. ---een mens is nooit te oud om te leren... Zoals hij zei: ‘Ik ben niet getrouwd, dus ik ben nooit ontrouw.’ Dat hij al jaren met een geweldige vrouw samenwoonde, verloochende hij in mijn ogen. (Zonder toevoeging van het samenwonen, vond ik het een originele gedachtengang. Niet, dat ik er achter sta, maar wel komisch (zolang ik die vrouw maar niet hoef te zijn met wie hij samenwoonde. Ik vrees dat ik hem acuut de deur zou wijzen!) **Ik weet, dat je het al schrijvende over je overleden echtgenoot hebt als je schrijft over "hem" (Uiteraard heb ik je een onderkomen aangeboden toen je hem van overzee de laatste eer kwam betuigen), maar ook dit zorgt voor verwarring bij de lezer. (bij mij althans) Vind het fijn voor je, dat je zo'n vriend getroffen hebt. Is hij inmiddels dan nu wel alleen? (hij woonde toch samen?) Dat begrijp ik namelijk even niet). Of heb je deze vriend onlangs moeten missen? Sterkte ermee. Koester je herinneringen.
Beste en lieve Edith, Dit is een anekdote, een verhaal. Wat is waar en wat is niet waar? En nee, de latere man is niet de vriend van de eerste zin. In de verste verte niet. Dat dubbele denken heb ik bewust geschreven. Sorry dat ik je in de war heb gebracht.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wie had dat kunnen denken? Tussen haakjes, ik geloof dat @PeterFD ook dacht, dat dit autobiografisch was? Maar ik kan me natuurlijk vergissen. Ik tuin er altijd weer in bij jou. Eerst bij je schilderij van Van Gogh en nu hierbij... Kun je nagaan hoe levensecht jij kunt schrijven! Daar had je mij als lezer echt weer even bij de neus.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit is wel het mooiste compliment wat je me kunt geven Edith E. Mijn diepe dank. Echter, zit in elk schrijven - hoe dan ook verwerkt - niet iets autobiografisch?

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Levina, een mooi 'levensecht' verteld verhaal. Ik had wel door dat de vriend in de eerste alinea werd gebruikt om uit te leggen hoe de HP tegenover ' overspel' stond. Ik had alleen even moeite bij de overgang van verleden naar tegenwoordige tijd. Persoonlijk zou ik denk ik de alinea die begint met 'Uiteraard' nog in de verleden tijd hebben gezet, dat maakt de avond nog meer "nu", als je begrijpt wat ik bedoel. :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Levina, een mooi 'levensecht' verteld verhaal. Ik had wel door dat de vriend in de eerste alinea werd gebruikt om uit te leggen hoe de HP tegenover ' overspel' stond. Ik had alleen even moeite bij de overgang van verleden naar tegenwoordige tijd. Persoonlijk zou ik denk ik de alinea die begint met 'Uiteraard' nog in de verleden tijd hebben gezet, dat maakt de avond nog meer "nu", als je begrijpt wat ik bedoel. :thumbsup:
Hier ga ik over nadenken Bart.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Levina, een mooi 'levensecht' verteld verhaal. Ik had wel door dat de vriend in de eerste alinea werd gebruikt om uit te leggen hoe de HP tegenover ' overspel' stond. Ik had alleen even moeite bij de overgang van verleden naar tegenwoordige tijd. Persoonlijk zou ik denk ik de alinea die begint met 'Uiteraard' nog in de verleden tijd hebben gezet, dat maakt de avond nog meer "nu", als je begrijpt wat ik bedoel. :thumbsup:
Hier ga ik over nadenken Bart.
Beste Bart, Ik heb de alinea beginnend met uiteraard herschreven. Zie onderstaande. Ik laat er de zon over schijnen dit weekend. Graag wens ik je een stralend weekend toe. Uiteraard bood ik je een onderkomen aan toen je aangaf je boezemvriend van overzee de laatste eer te willen bewijzen. Je sprak op zijn begrafenis. Je woorden raakten niet alleen mijn hart, ze maakten veel bij me los. Mijn ogen waren weliswaar vertroebeld door tranen, toch zag ik je puurheid. Mijn god, wat ben je mooi, ging er door mij heen. Een man en wel in alle opzichten. Over het graf heen keken we elkaar veelbetekenend aan. Tijdens de condoleance had ik het te druk met de gasten die in groten getale waren gekomen. Toch voelde ik je aanwezigheid, zelfs meer dan de afwezigheid van mijn geliefde.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Door het "Daar ben jij" lijkt het nu alsof de vroegere collega en 's mans vriend dezelfde zijn. En het "overspeel ik nu mijn hand" is een aardige woordspeling, maar heeft hier verder niets te zoeken. Ik vind dat je een zeer aangename toon gebruikt in het stuk en het leest inderdaad als een soort autobiografische bekentenis.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Door het "Daar ben jij" lijkt het nu alsof de vroegere collega en 's mans vriend dezelfde zijn. En het "overspeel ik nu mijn hand" is een aardige woordspeling, maar heeft hier verder niets te zoeken. Ik vind dat je een zeer aangename toon gebruikt in het stuk en het leest inderdaad als een soort autobiografische bekentenis.
Dag en dank je Tilma. Zegt de daaropvolgende zin: 'Ik ken je slechts via mijn mans verhalen' niet voldoende? Zelf vond ik de woordspeling met het onderwerp overspel best spitsvondig. Ook best grappig, dus ik laat deze nog even staan. Ik vind dit namelijk het beladen onderwerp wat speelser maken.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De overgang van de eerste naar de tweede alinea vond ik ook wat verwarrend maar wat een schitterend verhaal over liefde! Ik zat een beetje met de tijdspanne, 'We belden vaker, we skypten, we ontdekten dat we veel gemeen hadden. We gingen over grenzen heen.', dan denk ik aan weken en dan ineens de begrafenis. Of lees ik het verkeerd. Hoe dan ook vind ik het een mooi verhaal van een onverwachte liefde die voelt als overspel omdat het verlies nog pril is. Je schrijfstijl is erg aangenaam.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De overgang van de eerste naar de tweede alinea vond ik ook wat verwarrend maar wat een schitterend verhaal over liefde! Ik zat een beetje met de tijdspanne, 'We belden vaker, we skypten, we ontdekten dat we veel gemeen hadden. We gingen over grenzen heen.', dan denk ik aan weken en dan ineens de begrafenis. Of lees ik het verkeerd. Hoe dan ook vind ik het een mooi verhaal van een onverwachte liefde die voelt als overspel omdat het verlies nog pril is. Je schrijfstijl is erg aangenaam.
Ha I-Kat, Het spijt me dat de overgang wat verwarrend voor je is geweest. Ik wilde aangeven, dat een standpunt door een gebeurtenis in een geheel ander daglicht kan komen te staan. Wat is tijd, zeker in een tijd van rouw. Dan lijkt een dag een eeuw en nog vaker kom je dan tijd tekort. Dank je voor je bijzondere reactie. ik waardeer dit zeer. Dag I-Kat. Nu ik het verhaaltje nog eens overlees, snap ik wel dat je met de tijdspanne zat. Ik heb er in korte tijd bijgevoegd.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Levina, ... met be- en verwondering je verhaal gelezen. Het heeft een heel bijzondere sfeer. Een beetje mysterieus en toch kan het echt gebeurd zijn. Liefde is zo belangrijk. Wie weet na jaren van ontbering ... "Of ik hiermee mijn hand overspeel?" , dat begrijp ik niet.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Levina, ... met be- en verwondering je verhaal gelezen. Het heeft een heel bijzondere sfeer. Een beetje mysterieus en toch kan het echt gebeurd zijn. Liefde is zo belangrijk. Wie weet na jaren van ontbering ... "Of ik hiermee mijn hand overspeel?" , dat begrijp ik niet.
Dag en dank je wel Riny. Je wie weet na jaren van ontbering ontgaat mij dan weer zoals jij mijn laatste zin niet begrijpt. Hier is al eerder een opmerking over gekomen, dus misschien toch verstandig om deze weg te halen. Ik wilde hiermee zeggen, dat de HP deze man niet kan weerstaan, op de avond van de dag dat zij haar geliefde heeft begraven. Je hand overspelen betekent nu eenmaal teveel eisen en daardoor niet slagen. Eist de HP te veel van de liefde? Dat speelde dus door mijn hoofd.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Levina, ... nou nee, niet weghalen. Zo kunnen we van elkaar leren. "Na jaren van ontbering" - na jaren van, in dit geval, liefde missen, kan het wel eens gebeuren dat er een grens overschreden wordt. In dit geval: nou en ... Dank voor je verduidelijking; doet goed.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Levina, ... nou nee, niet weghalen. Zo kunnen we van elkaar leren. "Na jaren van ontbering" - na jaren van, in dit geval, liefde missen, kan het wel eens gebeuren dat er een grens overschreden wordt. In dit geval: nou en ... Dank voor je verduidelijking; doet goed.
Nu ben ik toch heel benieuwd waaruit jij in mijn verhaaltje haalt dat de HP liefde heeft gemist. Overigens heb ik toch maar een zin bijgevoegd in de eerste alinea, namelijk: 'Godzijdank had ik een man gehuwd zo trouw als een hond.' Ik merk dat veel lezers denken dat de vriend uit de eerste alinea dezelfde man is als die verder in het stukje wordt begraven. Totaal niet.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina, ... jij had tranen van verdriet in je ogen bij de begrafenis van je man, tegelijkertijd zag je ook die bloedmooie man die de vriend van je man was. Je skypte met hem en ging over grenzen heen, jullie hadden veel gemeen. Je hebt dan wel niet direct aan seks gedacht, maar eenzaam was je wel. Als je aanvankelijk niet aan seks denkt en later toch bezwijkt moet je voor die tijd veel gemist hebben, niet alleen seks, maar gewoon aandacht - simpel menselijk contact. Je moet dit zien als reactie van de lezer op je verhaal. Dag Levina, je hebt een mooi verhaal geschreven.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina, ... jij had tranen van verdriet in je ogen bij de begrafenis van je man, tegelijkertijd zag je ook die bloedmooie man die de vriend van je man was. Je skypte met hem en ging over grenzen heen, jullie hadden veel gemeen. Je hebt dan wel niet direct aan seks gedacht, maar eenzaam was je wel. Als je aanvankelijk niet aan seks denkt en later toch bezwijkt moet je voor die tijd veel gemist hebben, niet alleen seks, maar gewoon aandacht - simpel menselijk contact. Je moet dit zien als reactie van de lezer op je verhaal. Dag Levina, je hebt een mooi verhaal geschreven.
Dank je voor je uitgebreide uitleg hoe je het hebt gelezen, Riny. Dat waardeer ik zeer. Ik heb willen verhalen hiermee dat er veel verschillende vormen van liefde zijn. En ja, ook verschillende vormen van ontrouw.