Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#190 - Innig verstrengeld

19 april 2018 - 12:34
Innige verstrengeling. Het was de enige treffende omschrijving van het tafereel dat ik aantrof toen ik de slaapkamerdeur – onze slaapkamerdeur – voorzichtig opende. De sfeerverlichting stond op standje gedimd en uit de Sonos klonk zachtjes een willekeurige afspeellijst met soulmuziek. Halflege wijnglazen op het nachtkastje. De lucht was zwanger van geuren die getuigden van wat zich niet lang hiervoor had afgespeeld. Haar goedkope parfum vermengd met het overbekende aroma van zijn hitsigheid. Het verbaasde me vooral hoe weinig het met me deed. Natuurlijk was er de steek van jaloezie, maar meer dan een prikje van een braamstruik tijdens een boswandeling in de zomer was het niet. Onwillekeurig gleed mijn blik naar haar en begon mijn brein aan de onvermijdelijke vergelijking. Ze was blond, niet onknap, en ik schatte haar een jaar of vijf jonger dan ik. Helemaal zijn smaak. Een flauwe glimlach speelde om haar lippen. Uiteraard was ze minder mooi uitgedost dan die eerste keer dat ik haar zag, op het personeelsfeestje van een jaar geleden, toen ze voor het eerst vluchtig met mijn man gesproken had. Na haar eerste blik wist ik al genoeg. Hij natuurlijk niet. Hij had nooit iets door. Haar non-verbale signalen gingen compleet aan hem voorbij, zoals die van mij ook vijftien jaar lang aan hem voorbij waren gegaan. Hij was vervloekt en gezegend met een zekere argeloosheid. Nooit zou hij hebben vermoed dat de fles wijn die hij gisteren had gekocht al door mij was geopend. Bij wijze van afscheid gaf ik hem een kus op het voorhoofd, dat al kouder begon te worden. Zijn lippen vermeed ik zorgvuldig. Mijn telefoon trilde. “Is het gebeurd?” vroeg mijn minnaar. “Het is gebeurd,” antwoordde ik zakelijk. Ik drukte het gesprek weg en belde een taxi. Onze vlucht naar de zon vertrok over twee uur.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 april 2018 - 21:08
Klasse Nylok. Mooi hoe je vanuit de cliché van de eerste paragraaf, langzaam maar zeker naar de ontknoping toewerkt. Ik had het pas door bij 'kouder' :)

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
19 april 2018 - 21:55
Inderdaad een zoetjes aan begin, het samen in slaap vallen zou je denken, waarna je plots overschakelt. Waar Bartsnel het bij 'kouder' doorkrijgt, vind ik het overduidelijk in de zin die eraan voorafgaat. Grappig dat manlief nooit iets doorheeft, dus het is de collega die initiatief moet genomen hebben voor een relatie! Mss mag het soms iets strakker, zoals hier 'Natuurlijk was er de steek van jaloezie, maar meer dan een prikje van een braamstruik (tijdens een boswandeling in de zomer -- werkt afleidend) was het niet. Onwillekeurig gleed mijn blik naar haar (en begon mijn brein aan de onvermijdelijke vergelijking -- overbodig door wat volgt?). Ze was blond, niet onknap, en ik ... ' Ik heb het er moeilijk mee dat manlief niet merkt dat er werd geknoeid met de fles. Tegenwoordig heb je wijn met schroefdoppen, eenmaal open zijn ze niet meer definitief af te sluiten. Wat een kurk betreft is het praktisch onmogelijk deze weer in de fles te drukken (en als het om champagne gaat, een folie en/of een extra metalen sluiting ) Een misdaad door zijn overspel en waarvoor slechts aan het eind een tweede reden zijn intrede doet, de stille minnaar! :nod:

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 april 2018 - 22:13
Ik heb problemen met deze zin: "De lucht was zwanger van geuren die getuigden van wat zich niet lang hiervoor had afgespeeld. Haar goedkope parfum vermengd met het overbekende aroma van zijn hitsigheid." Een lucht die zwanger is, riekt naar cliché, evenals het goedkope parfum. Het overbekende aroma van zijn hitsigheid is niet cliché, maar bestaat zoiets? Het keerpunt bij "Hij had nooit iets door" is fijn. Dat gaat lekker tegen de zorgvuldig opgebouwde verwachting van de lezer in.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 april 2018 - 14:04
Mooi dat je zintuiglijke details hebt toegevoegd. Iets wat ik vaak mis in korte verhalen. Emoties zijn vlak, maar begrijpelijk. Humoristisch: uiteraard was ze minder mooi uitgedost ... Clichés: mag soms. (Te) vaak wordt dit de laatste jaren vermeden, waardoor er spontaan nieuwe metaforen worden bedacht. Dat mag, ook leuk en soms verrassend. Maar laten we ook de clichés niet vergeten zodat we (op het moment dat er om gevraagd wordt) direct begrijpen wat er bedoelt wordt, zodat we weer verder kunnen lezen, zonder te veel na te moeten denken. Dat remt het lezen alleen maar.

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2018 - 22:24
Heel goed verhaal! Ik vind het mooi hoe er een verdere diepte zit in de karakters, "helemaal zijn smaak", "hij had nooit iets door." Ik leer een hoop over de man ook al doet hij niets, en heb er een beeld bij. Ook zij bestaat. Plottwist ook heel leuk. Bij een tweede keer lezen krijgt de "het verbaasde me vooral hoe weinig het met me deed." ook een mooie extra waarde. De eerste keer denk je het vreemdgaan, de tweede keer verwijst ze naar de moord, waardoor ze nog meer karakter krijgt :). (denk ik).

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 april 2018 - 23:20
Je gaat van een 'gewoon' liefdesverhaal naar een duister einde, ik vind het goed bedacht! De reeds geopende wijnfles is inderdaad wat twijfelachtig, maar tijdens het lezen van het verhaal stoorde het me niet echt. Je wisselt (naar mijn idee soms iets te) lange en korte zinnen met elkaar af, misschien kun je hier wat meer een balans in vinden? Graag gelezen!

23 april 2018 - 16:46
Nou, dat noem ik geraffineerd. Niet helemaal eerlijk van je HP, omdat ze zelf wel een minnaar heeft... Ik bedoel ze geeft geen steek (meer) om haar echtgenoot. Had ze hem net zo goed "vrij" kunnen laten. Inlevend geschreven en met een verrassingseffect voor de argeloze lezer.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2018 - 17:18
Briljant dit stukje: Hij natuurlijk niet. Hij had nooit iets door. Haar non-verbale signalen gingen compleet aan hem voorbij, zoals die van mij ook vijftien jaar lang aan hem voorbij waren gegaan. Hij was vervloekt en gezegend met een zekere argeloosheid. Janko maakt daar een voor mij leerzame opmerking over clichés!! Ik worstel daar nogal mee.