“Stilletjes op de trap, de kinderen slapen.” Wat? Een schelle trompet klonk in mijn dronken hoofd. Wat? Ze ging de trap al op. Haar jurkje omsloot haar billen strak, zo strak. Bij elke stap zag je de werking van het menselijk lichaam, het vrouwelijk lichaam, in de vervorming van de zachte kussentjes die ze de trap op droeg. Eindelijk. Het avontuur wat ik mezelf zo’n lange tijd al beloofd had kwam tot rijping. Ik deed eens een keer wat geks. “Kom je?”, fluisterde ze. Een walging overviel me, alsof haar voorstel was om seks te hebben óp de kinderen, in hun bedjes. Ik zag knuffeltjes voor me, of vragende oogjes met een zachtjes “ma - ma?”. Ik keek haar smekend aan, hopend dat ze me gerust kon stellen. Ze knikte begrijpend. “Mijn man is er niet.” Dat stelt me niet gerust, dacht ik, beschroomd. Ik liep de trap op. Het dikke tapijt zakte in onder mijn voeten. De trap maakte een bocht. “Fuck”, fluisterde ik. “Is er wat?”, vroeg ze, enigszins geïrriteerd. Ik stond stil voor een klein autootje op de bovenste trap. Natuurlijk ligt er een fucking speelgoedautootje op de trap. Ik keek haar glimlachend aan en stapte eroverheen. “Onze slaapkamer is op zolder”, fluisterde ze, terwijl ze me naar nóg een trap wees. Ze zoende me, zoals ze al een paar keer had gedaan die avond. Het was een heerlijke zoen. Het voelde alsof ik met elke trede een goede daad in mijn leven ongedaan maakte. Nu die keer dat ik mijn moeder van het vliegveld haalde, die keer dat ik mijn verjaardag skipte omdat een collega een feest gaf, die keer dat ik thuis bleef vanwege de kat van de buren, allen verloren. Ze opende de deur naar de slaapkamer. “Kom je?” Ik kwam. Wat een topavond. Dat nooit meer.