Ik wandel over de kade en kijk naar de majestueuze schepen. Ik denk terug aan toen. De opwinding die ik voelde. Het lijkt een leven geleden. De eerste stappen over de loopplank. Plots was ik aan boord. Het zou het avontuurlijkste zijn wat ik ooit zou doen. En op dat moment wist ik alleen dat dit het mooiste was dat ik ooit gezien had. Er bleek een hele wereld te zijn waar ik geen weet van had. Een wereld waar ik nu ook deel van uitmaakte. Waar iedereen het normaal vond dat je iedere week in een andere haven aanmeerde, en waar iedereen leefde bij het gezegde: what happens on the boat, stays on the boat, en zich daar ook aan hield, waardoor je wist dat je gedrag nooit zou worden verraden aan ‘’landvolk’’. Verwachtingsvol. Dat was hoe ik me voelde toen ik aan boord stapte van de zeventig meter lange driemast topzeil schoener. We bleven nog een nacht in de haven. Tot diep in de nacht feestten we. Mijn eigen gekozen familie en ik. We dronken wijn en genoten van oesters met citroen. Die zilte en lichtzurige smaak zorgt tot op de dag van vandaag voor heimwee naar dat moment. De volgende morgen, toen we uitvoeren, sliep ik nog. Ik was beneveld naar bed gegaan en had mijn roes nog niet uitgeslapen. Eindelijk werd ik wakker en we bleken al uren onderweg. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik keek en niets zag dan alleen de oceaan om me heen. Het was beangstigend en prachtig tegelijk. Urenlang kon ik bij de reling staan en naar de boeggolven kijken. Met iedere golf leken zorgen verder van me af te vallen en ik vergat waar ik me ooit druk om had gemaakt. https://artuk.org/discover/artworks/the-cutty-sar…