# 189 'Rood'

Het museum was leeg. De dame bij de kassa zat er verveeld bij. Toch toverde ze een glimlach op haar gezicht toen ik een kaartje kocht en wenste me een fijne middag. Ik was er niet voor mijn eigen plezier. Liever was ik buiten op een terras in het zonnetje gaan zitten, zoals de rest van mijn vriendinnen. Jammer genoeg was ik laks geweest in mijn opdrachten voor school voor het vak Kunstzinnige Vorming en moest ik nog één opdracht inleveren. Kunst in het museum. Enigzins chagrijnig liep ik verder naar binnen. Mijn plan van aanpak was om een snel rondje door het museum te maken, een kunstwerk te zoeken, wat aantekeningen hierover te maken en binnen een half uur weer buiten te staan. Niet echt waar voor je geld gezien de prijs van het toegangskaartje, maar wel efficiënt en de zon lokte. Het museum had een uitgebreide collectie en ik zag allerlei beeldhouwwerken evenals abstracte kunst. Dat zocht ik niet, ik was op zoek naar een schilderij. Een specifiek schilderij, maar zonder te weten welke precies. Een vleugel verder zag ik schilderijen met 16e –eeuwse portretten van uitdrukkingsloze gezichten, naakten met wulpse rondingen en vreemde afbeeldingen van middeleeuwse taferelen. Wat moest ik kiezen? Ik raakte even in paniek, want ik was al twintig minuten binnen en de zon buiten lokte. Maar het museum was stil en rustig en ik voelde een kalmte over mij heen dalen. Gek, want ik hield helemaal niet van dit soort dingen. Opeens zag ik het. Een schilderij, compleet uit één kleur. Volledig rood. Ik werd aangetrokken door de uitstraling en de felheid waarmee het van de muur af leek te stralen. Schitterend, zonder dat het ook maar iets uitbeeldde. Sprankelend in al zijn eenvoud. Fel rood, zonder agressie. Ik wist het meteen, alsof er iets op de juiste plek gevallen was. Opeens was mijn dure kaartje het bedrag volledig waard geworden.