Geen afbeelding
Karel123

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#188 - De Tank

 6 april 2018 - 15:26
Francis voelde een steek in zijn hart. “Nee, nee, nee, het is te vroeg.” Voor het eerst in zijn leven ervoer hij angst. Hij greep naar zijn hart, maar hij kon er niet bij. Zijn eigen borstkas zat in de weg. Zijn vaardige handen, die hem uit elke situatie konden redden, schoten hier tekort. Hij zakte door zijn knieën. “Nee, nee, nee”, dacht hij, “niet op deze manier.”. Hij was buiten adem. Hij hoestte. Elke keer dat hij hoestte, moest hij even op adem komen. Elke keer dat hij op adem moest komen, werd zijn zicht wat donkerder. “Nee, nee, nee! De wereld is kapot, maar ík niet. Ik wérk verdomme.” Weer een hoestbui. “Ik heb het beloofd”, fluisterde hij. Hij wist niet tegen wie hij het fluisterde. Misschien tegen zichzelf, misschien tegen de wereld, misschien zelfs smekend, voor het eerst ooit, naar een hoger wezen. Hij stond op. De pijn trok door zijn bovenlichaam. Het zat in zijn armen en zijn nek. Zijn kaken verkrampten. Hij struikelde. Zijn wereld werd donker. “Nee!” Nee. Hij was een tank! Een tank die over elk terrein kon. Over bergen, door bossen, door de zee wat hem betrof. Elk terrein was voor hem om te domineren. Hij herpakte zich en stond op. Grijnsde zelfs. Waar kan een onbreekbare tank bang voor zijn? Zijn telefoon, hij moest naar zijn telefoon, op tafel. Hij liep enkele stappen. “Maar”, klonk het zachtjes in zijn gedachten, “wat als er geen terrein meer is? Wat als het de wereld zelf is, die ophoudt te bestaan?” “Fuck jou!”, schreeuwde hij, al was er deze keer niemand om boos op te zijn. Hij sloeg voor zich uit, maar er was nergens een tegenstander. Francis sloeg op zijn borst. “Fuck jou!!” Hij wilde het schreeuwen, maar het enige wat uit zijn mond kwam was een zacht hijgje. Met trillende handen pakte hij de telefoon. Hij drukte in één keer het juiste nummer. Natuurlijk, dacht hij bij zichzelf. Hoe kon hij eraan twijfelen dat het niet zou kunnen lukken? “112 alarmcentrale. Wilt u politie, brandweer of ambulance?” Er kwam geen antwoord.

Profile picture for user Hadeke
Hadeke

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 8 april 2018 - 10:02
Een duidelijke sterfscène. Bij flarden kreeg je me mee, maar bij flarden haakte ik ook af. Ik krijg niet goed de vinger erop waar dat 'm precies zit. Misschien door deze zinnen: 'Hij greep naar zijn hart, maar hij kon er niet bij. Zijn eigen borstkas zat in de weg. Zijn vaardige handen, die hem uit elke situatie konden redden, schoten hier tekort.', die me actief af laten vragen 'Waar gaan we heen met dit verhaal? Is het straks science fiction?' en dan schiet ik even je verhaal uit. Hetzelfde bij: 'Ik heb het beloofd,' dan denk ik: 'Aan wie dan?' Ook dan schiet ik eruit. De vergelijking met de tank en daarom de vertwijfeling vind ik aan de ene kant sterk, maar aan de andere kant heb je me nog niet meegenomen in het feit dat de hp ooit een tank was, dan valt het tank zijn wat uit de lucht. Daarnaast denk ik dat het -in ieder geval voor mij- sterker werkt als je het verhaal in de tegenwoordige tijd zet. Een lap aan opmerkingen, maar in wezen kan je met kleine ingrepen er in mijn ogen een sterker verhaal van maken. De basis ligt er.

8 april 2018 - 14:25
Ik zal te dom zijn om de vergelijking met een tank in een persoon te kunnen inzien. Je bedoelt "onverwoestbaar?" ijzeren gestel (en geest?) Hij herpakte zich en stond op .... herpakte zich? Greep zichzelf bij de lurven (figuurlijk) raapte zichzelf bij elkaar? Of herstelde zich (Misschien is herpakken Vlaams woordgebruik?) Wel vind ik de wanhoop tijdens de hartinfarct en de plotselinge lichamelijke zwakte en onmacht tegen hetgeen hem overkomt, heel goed tot uiting komen. Ook woede is begrijpelijk. Menselijk. Sterk ja. Evenals je eindzin. Het hoeft niet meer...

Geen afbeelding
liza

Lid sinds

17 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 april 2018 - 22:23
De vertwijfeling en de angst van Francis zijn voelbaar, goed en in vaart geschreven. Is dit verhaal op iemand gebaseerd? Want Francis is een compleet en krachtig persoon in dit fragment, alsof jij, de schrijver, hem goed kent. Een vraag trekt mij uit het verhaal; hoezo denkt hij aan zichzelf als een tank? Een korte verwijzing naar het waarom van die keuze is al voldoende om het verhaal af te maken. En een praktische tip; in de laatste alinea van het verhaal schrijf je 'Francis sloeg op zijn borst.' Door het gebruik van die naam is het alsof er iemand anders op zijn borst slaat. Gebruik hier gewoon 'hij', zoals in de rest van het verhaal.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 april 2018 - 21:24
Wat ik me afvraag bij deze scène is of je daadwerkelijk nog zoveel kunt denken/zeggen als je een steek voelt in je hart. Ik zou niet heel dramatisch gaan lopen schreeuwen, want ik zou waarschijnlijk niet doorhebben dat ik aan het doodgaan was. Vlot geschreven. Ik ben benieuwd hoe het verhaal wordt nadat je de feedback hebt toegepast.

Geen afbeelding
Karel123

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2018 - 11:17
Een duidelijke sterfscène. Bij flarden kreeg je me mee, maar bij flarden haakte ik ook af. Ik krijg niet goed de vinger erop waar dat 'm precies zit. Misschien door deze zinnen: 'Hij greep naar zijn hart, maar hij kon er niet bij. Zijn eigen borstkas zat in de weg. Zijn vaardige handen, die hem uit elke situatie konden redden, schoten hier tekort.', die me actief af laten vragen 'Waar gaan we heen met dit verhaal? Is het straks science fiction?' en dan schiet ik even je verhaal uit. Hetzelfde bij: 'Ik heb het beloofd,' dan denk ik: 'Aan wie dan?' Ook dan schiet ik eruit. De vergelijking met de tank en daarom de vertwijfeling vind ik aan de ene kant sterk, maar aan de andere kant heb je me nog niet meegenomen in het feit dat de hp ooit een tank was, dan valt het tank zijn wat uit de lucht. Daarnaast denk ik dat het -in ieder geval voor mij- sterker werkt als je het verhaal in de tegenwoordige tijd zet. Een lap aan opmerkingen, maar in wezen kan je met kleine ingrepen er in mijn ogen een sterker verhaal van maken. De basis ligt er.
Hé! Superbedankt voor je reactie.!Ik moet even kijken hoe ik mailtjes kan krijgen als ik een bericht krijg, want ik dacht dat niemand had gereageerd :(. Dank voor je reactie. Misschien is het iets teveel "tell" dan "show". Bijvoorbeeld zoals je aangeeft dat het "tank"-zijn een beetje uit de lucht komt vallen. Ik ga hier in mijn toekomstige verhalen op letten. Tnx!

Geen afbeelding
Karel123

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2018 - 11:21
Ik zal te dom zijn om de vergelijking met een tank in een persoon te kunnen inzien. Je bedoelt "onverwoestbaar?" ijzeren gestel (en geest?) Hij herpakte zich en stond op .... herpakte zich? Greep zichzelf bij de lurven (figuurlijk) raapte zichzelf bij elkaar? Of herstelde zich (Misschien is herpakken Vlaams woordgebruik?) Wel vind ik de wanhoop tijdens de hartinfarct en de plotselinge lichamelijke zwakte en onmacht tegen hetgeen hem overkomt, heel goed tot uiting komen. Ook woede is begrijpelijk. Menselijk. Sterk ja. Evenals je eindzin. Het hoeft niet meer...
Dank je! Goed dat je het aangeeft. Ja, ik zag het helemaal voor me. Als persoon een tank zijn: kritiek raakt je niet, mensen die je tegenwerken raken je niet, alle kogels van het leven kaatsen af op je sterke pantser, terwijl je doorploegt. Maar wat dan, als je merkt dat het interne mechanisme hapert? Wat als je alles wat anderen op je afschieten kan hebben, maar je motor stopt? Dat was eigenlijk het beeld, en de schok / angst die ik in mijn hoofd had. Maar goed, als je een verhaal moet uitleggen werkt het niet :D. Dank voor je kritiek, ik ga kijken of ik als ik wat misschien meer vergezochte vergelijkingen gebruik het meer te tonen.

Geen afbeelding
Karel123

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2018 - 11:23
De vertwijfeling en de angst van Francis zijn voelbaar, goed en in vaart geschreven. Is dit verhaal op iemand gebaseerd? Want Francis is een compleet en krachtig persoon in dit fragment, alsof jij, de schrijver, hem goed kent. Een vraag trekt mij uit het verhaal; hoezo denkt hij aan zichzelf als een tank? Een korte verwijzing naar het waarom van die keuze is al voldoende om het verhaal af te maken. En een praktische tip; in de laatste alinea van het verhaal schrijf je 'Francis sloeg op zijn borst.' Door het gebruik van die naam is het alsof er iemand anders op zijn borst slaat. Gebruik hier gewoon 'hij', zoals in de rest van het verhaal.
Tnx! Ja, dat van de tank is misschien iets teveel vertellen ipv laten zien. Het is inderdaad gebaseerd op een karakter uit een boek waar ik superfan van ben (dat werd ook als suggestie gegeven). Hij gaat nooit dood in het boek. Maar ik zag voor me: wat als deze held op de helft van het boek opeens een hartaanval krijgt, terwijl hij weet/voelt dat niemand hem nu meer kan stoppen?

Geen afbeelding
PeterFD

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2018 - 12:39
Ik vond het heel duidelijk. 'Zijn borstkas zat in de weg' prachtig verwoord. De combinatie met zijn altijd vaardige handen is misschien wat ver gezocht, maar geeft goed zijn karakter weer, dus toch weer toepasselijk vind ik. 'Ik heb het beloofd' is zo'n terugblik waarbij je razendsnel de balans van je leven opmaakt, heel goed verwoord en daarna uitgelegd. Onzin om te vragen dat te verklaren. Elke hartaanval is weer anders, dit was niet in elkaar zakken op het moment dat de hersenen geen bloed meer krijgen, dan stopt ook het denken. In dit geval was het minder ernstig, traden er momenten van herstel op, maar was het uiteindelijk toch dodelijk. Mooi uitgangspunt voor het verhaal, omdat het de ruimte schept voor de boosheid, het zoeken naar wegen om aan het onheil te ontsnappen. De tank sterk beeld. Ik hou van deze stijl met beelden die een beetje meer voorstellingsvermogen vragen.

Geen afbeelding
Karel123

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2018 - 12:53
Ik vond het heel duidelijk. 'Zijn borstkas zat in de weg' prachtig verwoord. De combinatie met zijn altijd vaardige handen is misschien wat ver gezocht, maar geeft goed zijn karakter weer, dus toch weer toepasselijk vind ik. 'Ik heb het beloofd' is zo'n terugblik waarbij je razendsnel de balans van je leven opmaakt, heel goed verwoord en daarna uitgelegd. Onzin om te vragen dat te verklaren. Elke hartaanval is weer anders, dit was niet in elkaar zakken op het moment dat de hersenen geen bloed meer krijgen, dan stopt ook het denken. In dit geval was het minder ernstig, traden er momenten van herstel op, maar was het uiteindelijk toch dodelijk. Mooi uitgangspunt voor het verhaal, omdat het de ruimte schept voor de boosheid, het zoeken naar wegen om aan het onheil te ontsnappen. De tank sterk beeld. Ik hou van deze stijl met beelden die een beetje meer voorstellingsvermogen vragen.
Dank voor je reactie! Ja, het blijft natuurlijk altijd balanceren tussen aan de ene kant: invullen-vragen-van-de-lezer (abstractie, niet dingen helemaal uitwerken) en aan de andere kant echt in de directe beleving blijven. Fijn om te horen dat het voor jou werkte. Ik zie de kritiek ook wel. Ik ga het meer proberen te balanceren in mijn volgende verhaal en kijken hoe dat werkt :D.