#188 -Een schreeuw in de nacht

Ze was als een lappenpop in mijn handen. Alle levenskracht vloeide uit haar weg. Haar voetzooltjes voelden ijskoud, maar haar oortjes waren vreemd rood en heet. Vreemd gedwee accepteerde ze het zoveelste spuitje dwangvoeding met medicijn . Ze slikte Goddank nog zelf. Ik zag hoe ze op haar smalle pootjes naar haar mandje wankelde. Zo’n schrijnend verschil met het mooie bolle katje, dat ze tot voor kort nog geweest was. Een katje, dat voorheen andere katten de loef afstak bij het etensbakje. Dol op alles wat eetbaar was. Als kitten staat ze al op de foto met haar zorgvuldig schoongelikte bordje in haar bekje. "Melksnoetje". Hier zes-en-een-half jaar geleden geboren, twee dagen voor mijn verjaardag. En nu… Was de val van de krabpaal vorige week waarbij ze zo ongelukkig terecht kwam en bovenop haar kopje viel haar dan toch fataal geworden? Aanvankelijk leek er niets aan de hand te zijn. En zo opeens was het mis. Veel slapen, hangen bij de waterbak, geen kattengrit meer over de rand krabben en sinds eergisteren zelfs niet meer willen eten. Wat deed ze nu? Ze liet zomaar haar urine lopen. O, mijn God. Dit was onherroepelijk het einde! Plotseling strekte ze haar hals en uitte een lage rauwe kreet als van iemand die in doodsnood verkeerde. Ze rolde om en om op de bank, schokkend met het lijfje, trappend met de tengere pootjes. Het ging me door merg en been. Het ergste was, dat ik niets anders kon doen dan bij haar zitten en vertellen, dat ze niet alleen was, dat “iedereen bij haar was”. Toekijken hoe zij eenzaam haar strijd aanging met de dood die hier de kamer binnengeslopen was. Ze schreeuwde weer, een laatste keer, lang en doordringend. Toen strekte ze haar pootjes en bleef stil op haar zij liggen. Een belletje pruttelde uit haar nog opengesperde bekje. De blauwe ogen staarden voor zich uit. Mijn katje was niet meer. Beschermend legde ik mijn armen om het nu stil geworden lijfje, dekte haar half toe met een plaid. Die ijskoude voetjes. Verwarmen kon ik ze niet meer. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ (noot aan de lezer: -dit gebeurde vorig jaar in een novembernacht. Nog altijd begrijp ik niet, hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren. Een kat komt in de regel op de pootjes terecht en valt niet op zijn kop.)