Opdracht 188 Sterfscene

DWDNMD De donkere weg leek oneindig, ondanks dat hij ‘m al zo vaak gereden had. Het gaf altijd de mogelijkheid te mijmeren, nog even de dag doornemen. Van Amsterdam terug naar huis. Al jaren woonde hij nu buiten. Het beviel uitstekend, maar hij zou nooit zonder de stad kunnen. Misschien ook een belangrijke reden. Zijn programma draaide al 31 jaar en hij had drie keer tevergeefs geprobeerd afscheid te nemen. In de greep van het succes, de aandacht. Hij kon niet meer zonder. Ook niet zonder de stad. De vrachtwagen leek uit het niets op te duiken. De gerimpelde handen trokken aan het stuur, de auto sprong naar rechts. Ze hadden hem zelf teruggevraagd. Eerst twijfelde hij, maar nog voordat ze waren uitgesproken, had-ie al ja gezegd. Notabene bij de omroep die jaren geleden de concurrentie met ‘m was aangegaan. Nu stond zijn handtekening onder het contract bij Omroep 70+. Ja, hij was zelf natuurlijk ook niet piep meer. Vol energie was hij van start gegaan, maar de laatste tijd kwamen de woorden steeds minder soepel. Beetje lastig bij een talkshow. De gasten werden ook steeds ouder, zodat het niet zo opviel. Frustrerend dat je zo’n ouwe lullen-programma moet doen. Maar alles beter dan nu afscheid nemen. Een schok door z’n lijf, hij trok het stuur hard terug naar links en kreeg zowaar weer controle over de auto, die met 80km per uur verder over de rechterbaan richting huis reed. Hij zou het echter nooit halen. De steek in zijn hart kwam plots en was zeer venijnig. Het zweet brak hem uit, hij viel voorover op zijn stuur. De claxon reageerde niet. De auto reed gewoon door op de bijna verlaten weg. Hij voelde de kracht uit zijn benen,het leven uit zijn lichaam verdwijnen. Z’n voet gleed van het gaspedaal. De auto vertraagde, schoof richting de berm en kwam hard tot stilstand tegen de vangrail. De koplampen knipperden, rook kwam onder de motorkap vandaan. De wereld leek stil te staan.