Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Erik Jan de Bruijn 4 april 2018 - 10:43

# 187 - Lijden

De woede tilt zijn neusvleugels nog verder omhoog. Zijn snelle ademhaling is hoorbaar terwijl wij zwijgen. En ha, die rode nek is er weer! ‘Dus níemand heeft dit gedaan? Wàlgelijk en ont-zet-tend kinderachtig dit!’ Een kloddertje spuug landt op zijn bureau, gevolgd door licht gegnuif van Yasmin en Saar. Met vergeelde tanden bijt hij nu bijna zijn onderlip kapot. ‘Oh, jullie blijven het leuk vinden? Moet ik ook zo kinderachtig doen? Prima. In de hoek allemaal, koppen tegenover elkaar. Bekijk die..., die lafaard van jullie maar!’ We lijden het gewillig, met een stiekeme knipoog. Bij ons is geen judas.

Profile picture for user Karinska

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Karinska 4 april 2018 - 18:01
Hallo Erik-Jan, Leuk bedacht, met het oog op de paasdagen!Fijn dat hier wel eendracht in de groep is. Een paar puntjes: Je schrijft 'De woede tilt zijn neusvleugels nog verder omhoog". Je wil het gevoel overbrengen dat die man staat te briesen van woede. Dat snap ik, maar volgens mij gaan neusvleugels niet omhoog, als iemand boos wordt. Misschien kun je een andere manier verzinnen om dat te omschrijven De schrijfwijze van ont-zet-tend vind ik zelf wat storend. Ik denk dat je wilt laten overkomen dat de man de klemtoon legt op dit woord. Wellicht is het een idee om het woord dan schuin te zetten. Hoop dat je iets kunt met mijn tips.