# 187 - Lijden
De woede tilt zijn neusvleugels nog verder omhoog. Zijn snelle ademhaling is hoorbaar terwijl wij zwijgen. En ha, die rode nek is er weer!
‘Dus níemand heeft dit gedaan? Wàlgelijk en ont-zet-tend kinderachtig dit!’
Een kloddertje spuug landt op zijn bureau, gevolgd door licht gegnuif van Yasmin en Saar. Met vergeelde tanden bijt hij nu bijna zijn onderlip kapot.
‘Oh, jullie blijven het leuk vinden? Moet ik ook zo kinderachtig doen? Prima. In de hoek allemaal, koppen tegenover elkaar. Bekijk die..., die lafaard van jullie maar!’
We lijden het gewillig, met een stiekeme knipoog. Bij ons is geen judas.
Hallo Erik-Jan, Leuk bedacht,
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol