Ha Janp. Leuk gevonden dat ze in een actie tot de kring komen. :) Met plezier de eigenzinnigheid van de dobbelsteen gevolgd.

Heel leuk gevonden. Knap hoe je de ligging van de dobbelsteen verwoord.

Niemand riep 'kantekoek!'? Vreemd. De personificatie van de dobbelsteen komt -no pun intended- niet echt van de grond voor mijn gevoel. 'Geruisloos vormde hun schoeisel een cirkel' vind ik wel grappig spookachtig klinken, maar past dat in dit verhaal? Schoeisel heb ik bij deze schrijfopdracht trouwens al vaak zien langskomen, ik vind het geen mooi woord. Daar kan jij niks aan doen.

Heel vrolijk en aandoenlijk door het huppelen en acteren, weer genoten van een goed verhaal van jouw hand!

'Er werd gebogen, gemompeld, geknikt en afgewogen. Uiteindelijk volgde een beslissing. Opnieuw gooien.' Prachtig! Ik zie een stel monniken voor me. Maar die dobbelen vermoedelijk niet.

De dobbelsteenman. Stond jij ook in de kring?

Potverdrie, JanP, wat een subliem stukje nav deze opdracht! Geweldig, hoe je de dobbelsteen tot HP maakt, een HP met karakter! :thumbsup:

JanP, Ik heb de neiging om 'meebuigen met, enz.' te schrijven i.p.v. 'meebuigen in, enz.' Bij meebuigen in, zie ik de hoofden meevliegen. Bij meebuigen met zie ik de knikkende beweging van het hoofd. Jammer genoeg kan ik zo gauw geen dobbelsteen vinden om die driehoek uit te testen maar de beelden die je met je verhaal oproept zijn fraai. :)

Origineel :thumbsup: graag gelezen

"Het doel van een dobbelsteen gaat vooraf aan zijn bestaan." Prachtige openingszin, en intrigerend verhaaltje.

Anton: mee eens Jan: wie het kleine niet eert is deze kleine opdracht niet weert mooiste technische vondst vind ik het op de punt vallen van de dobbelsteen in het hoogpolige tapijt Tilma: kantekoek ontzettend leuk woord omdat het een ligging op de kant aangeeft voor de omrollende repen die afvallen als een koek recht wordt gesneden en overgedragen op de eveneens ongeregelde ligging van een dobbelsteen, de speelsheid van de taal los van iedere wetenschap

Een voorkeur met stip voor de startzin. Hoewel me voorstaat dat je niet echt van personificatie houdt, is deze dobbelsteen je heel goed meegevallen. En de eenduidigheid vh karakter die hij weigert ... ik zou het kunnen vertalen naar de mens die zich ook niet laat zien.

Hallo Jan, Bij 'acteerde hij een piramide en liet de spelers drie van zijn vlakken zien' zet ik de creatieve kant van mijn hersenpan aan het werk en probeer me hier een beeld bij te vormen. Dat lukt me moeilijk. Ik ben heel erg gecharmeerd van deze eigenwijze dobbelsteen. Ondanks dat ik niet het volledige plaatje (of misschien wel dankzij) voor ogen krijg boeit het enorm.

@ Stella M, de dobbelsteen valt zodanig dat er niet (eenduidig) 1 cijfer boven ligt. Peter FD omschrijft het precies in #15

Dat had ik gelezen. Ik wilde aangeven dat het mij niet direct lukte. Je kunt nooit elke lezer op zijn (haar in dit geval) wenken bedienen. Nu, na een paar keer lezen, wordt het beeld steeds duidelijker en mooier.

Mooi Jan! Gaat het hier echt alleen over de dobbelsteen vraag ik me af. Ieder mens wiens lot soms al bepaald lijkt, gun je nog een keertje extra gooien. Net zoals bij je dappere dobbelsteen.

Waarom je vanaf de eerste zin in de tegenwoordige tijd overgaat in de verleden is mij net zo raadselachtig als dobbelen,

@Levina - de eerste zin is een algemene waarheid, (of liever gezegd een filosofisch beginsel dat ten grondslag ligt aan design), dus wordt altijd in onvoltooid tegenwoordige tijd geschreven. Voor een gemanufactuurd voorwerp als een dobbelsteen gaat zijn doel of ontwerp vooraf aan zijn bestaan in tegenstelling tot bij de mens, waarvan het existentialisme (of althans Sartre) zegt dat zijn bestaan voorafgaat aan zijn essentie. De mens kan zichzelf dan ook definiëren aan de hand van zijn acties en de keuzes die hij maakt. Of een voorwerp dat ook kan is tegenwoordig onderwerp van een razend interessant discours binnen de cognitiewetenschap met betrekking tot kunstmatige intelligentie, maar wordt in het dagelijks leven doorgaans niet als zodanig verondersteld. Door een dobbelsteen, symbool voor toeval en lot, te beladen met persoonlijkheid verleent janpmeijers het object de mogelijkheid zichzelf existentialistisch te herdefiniëren. De dobbelsteen tracht als piramide monumentaal vorm te geven aan zichzelf en meet zich met 'drie kanten' een welhaast religieus belang aan. De menselijke spelers buigen zich als schikgodinnen (zie je hoe janpmeijers de rollen hier omdraait?) over de dobbelsteen en ontnemen hem zijn vrije wil en individualiteit door zijn doel/vorm te interpreteren en geen ruimte te laten voor uniciteit. Een dobbelsteen is een dobbelsteen is een dobbelsteen.

@Tilma, ik vind je uitleg schitterend en vermakelijk maar je laatste 2 alinea’s komen denigrerend over voor mij en mogelijk ook voor anderen. Beter niet reageren als je geen input/kritiek hebt maar wel genoten hebt van het stuk? Alsof mensen niet oprecht zijn als ze geen feedback geven en toch reageren. Ik geniet oprecht van JanP zijn schrijfkunsten en vind ze steengoed en vind het moeilijk kritiek te geven. Heb het ook vaak niet, misschien ook omdat ik zelf nog niet lang schrijf. Daar hebben we toch een Schrijfcoach voor? Weinig reacties geven mij persoonlijk het gevoel dat het stuk niet goed genoeg is of niet gelezen is.

@i-Kat: I stand corrected. Ik heb de alinea's verwijderd. Niettemin vind ik dat "graag gelezen" en "hardop gelachen" als feedback vermeden moeten worden.

Tilma, ... ik lach wel eens hardop. Dat is een groot compliment voor de schrijver.. Of dacht jij aan uitlachen? ... dan heb je het goed mis. Gelukkig geef jij commentaar met een uitgesproken knipoog. Ik had je reactie al eerder gelezen, besloot om niet te reageren. De schikgodinnen hebben kennelijk anders beschikt. Overigens, welkom.

Janp., ... mijn net geschreven reactie is verdwenen. Plaaggeesten? Je hebt een fijn stukje over dobbelstenen geschreven. Het is iets om te onthouden. Dankjewel.

Heel mooi, janp. De kubusvorm van een dobbelsteen die verandert in een piramide door de landing in het hoogpolige tapijt - met alle gevolgen die daaraan verbonden zijn - is een prachtige vondst.