Meteen nadat ik ‘ja’ heb gezegd heb ik al weer spijt. Jochem stuitert door de kamer, springt op de bank en tettert aan één stuk door. ‘Waar gaan we eerst kijken? Mag ik ook in de draaimolen? Misschien koop ik wel een suikerspin. Of zou ik dan niet genoeg geld hebben voor het spookhuis? Ik hoop dat we Maarten tegenkomen. Of zal ik hem bellen? Ik wil eerst naar de botsauto’s!’ Gelukkig is er maar één keer per jaar kermis in het dorp. De vijf euro die Jochem mag uitgeven zijn vast zo weer op en dan kunnen we weer naar huis. Terwijl we de fietsen stevig vastleggen met een ketting, komt de herrie al op ons af. De geur van vette friet vermengd zich met die van zoete popcorn. Jochem trekt ongeduldig aan mijn mouw, want hij heeft een of ander snel ronddraaiend ding in het vizier. Het gegil van de inzittenden is dan ook niet te missen. Bij een kraam vol enorme knuffelberen blijft Jochem staan. Hij heeft nog één euro over. Te weinig om in nóg een attractie te kunnen, maar genoeg om een touwtje te mogen trekken. Ik probeer hem vergeefs uit te leggen dat de meeste prijzen kleiner zijn. Nou ja wat maakt het uit, op is op en dan kunnen we hier weg. Geconcentreerd kiest Jochem een touwtje uit en trekt er aan. Geen knuffel. Zelfs geen kleintje. Er zit alleen een briefje aan het touwtje. Ik zie hoe de lach van zijn gezicht verdwijnt en bereid me voor op een dramatische aftocht. Jochem rolt het briefje uit en geeft het aan de jongen van de kraam. Die werpt er een vluchtige blik op, pakt iets van onder de toonbank en zegt: ‘Gefeliciteerd jongen. Met deze strippenkaart mag je vanmiddag in 10 kermisattracties naar keuze’.