Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#181 Valentijnsroos

15 februari 2018 - 19:42
Zijn versleten All Stars leken over de straat te huppelen. Een glimlach van oor tot oor was niet van z’n gezicht te vegen. In de rechterhand klemde hij een dieprode roos. De andere hand had hij in zijn jaszak gestoken waar de kaart brandde tegen zijn huid. ‘Zie ik je vanavond om zes uur in Het Wapen?’ stond erop. Met drie kruisjes eronder, geen naam. Maar hij wist van wie de kaart was, had geen enkele twijfel. Eindelijk! Aan een tafeltje in de hoek van café Het Wapen, zat ze met haar wijsvinger lokken van haar donkerrode haar om haar vinger te winden. Zenuwachtig keek ze naar de deur iedere keer als deze open ging, nog steeds verbaasd over haar eigen durf. Ze keek op haar horloge, het was vijf voor zes, ze was vroeg. Even overwoog ze om op te staan en weg te lopen. Hij gunde haar op school nauwelijks een blik waardig. Waarom dacht ze dat hij zou komen? Klokslag zes uur ging de deur van Het Wapen open. Als eerste verscheen een rode roos en erachteraan kwam een jongen op oude gympies. Hij keek zoekend om zich heen, liet zijn blik van de ene tafel naar de andere glijden. Er zat een meisje in de hoek dat hij vaag kende, hun blikken kruisten elkaar. Hij keek verder het café rond. Misschien was ze wat later. Hij legde de roos op de bar en ging zitten op een barkruk. De deur ging open en hij keek verwachtingsvol over zijn schouder. Maar het enige dat hij zag was het meisje met de lange rode haren dat naar buiten liep.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2018 - 20:30
Zo kan het gaan. Soms zijn er alleen maar verliezers. Duidelijk geschreven. Het enige wat ik al lezende bij mezelf merkte is dat ik het een tikje voorspelbaar vond. Dat zal wel zo zijn omdat ik het zelf ook heb meegemaakt. ...de kaart die brandde tegen zijn huid - mooie zin: brandende liefde goed gekozen dat rode haar bij de rode rozen

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2018 - 21:17
Leuk geschreven. Wel had ik het idee dat het tweede stuk overbodig is als je dat een klein beetje combineert met het derde. Dan laat je de lezer zelf de conclusie trekken. Los daarvan. met plezier gelezen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
16 februari 2018 - 12:29
Triest maar mooi geschreven. De verwachting is hoog. Realiteit doet pijn als de liefde naar een ander uitgaat. 'Aan een tafeltje in de hoek van café Het Wapen, zat ze met haar wijsvinger lokken van haar donkerrode haar om haar vinger te winden.' Deze zin is lang uitgesponnen. Aan een tafeltje in de hoek van café Het Wapen, wond ze een donkerrode haarlok om haar vinger. Je hebt hier volgens mij wel twee hoofdpersonages in kaart gebracht.

Lid sinds

16 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2018 - 22:12
Goed geschreven volgens de opdracht. Ik zie de beelden voor me en kan me in beide hoofdpersonen verplaatsen. Mooi detail, de versleten All Stars. Met haar wijsvinger om haar vinger winden is dubbel. Misschien: zat ze lokken van haar donkerrode haar om haar wijsvinger te winden. Ik twijfel over de derde alinea omdat je de jongen al eerder hebt opgevoerd in het verhaal. Ik heb de neiging om dan te schrijven: erachteraan kwam de jongen op zijn oude gympies. Maar hoe dan ook, een mooi verhaal.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 februari 2018 - 22:42
Hoi Hedje, wat jammer dat het zo afloopt; ik ben gek op happy ends. Maar wel een goed geschreven verhaal waar je me vanaf het begin in meesleurt. Ik ging graag met je mee naar Het Wapen!

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
18 februari 2018 - 16:03
Hedje hoe pijnlijk, mooi gedaan. Ik sluit me aan bij bovenstaande feedback wat betreft die ene zin. Goed gedaan :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
18 februari 2018 - 16:15
Hoi Hedje, mooie beschrijving van valse verwachtingen. Ik weet niet welke van de twee nou het zieligst is. Ik haperde even bij de zin: zat ze met haar wijsvinger lokken van haar donkerrode haar om haar vinger te winden, maar hey het gaat over Valentijn, niet over vingers :)

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2018 - 21:09
z’n
In schrijftaal kom je dit bijna nooit tegen. Ik zou gaan voor het uitschrijven: 'zijn'.
Zijn versleten All Stars leken over de straat te huppelen.
Hoe kan iemand lijken te huppelen? Huppelen is naar mijn mening een ding. Iemand huppelt, springt, slentert, rent of loopt. Iemand huppelt of niet.
het was vijf voor zes, ze was vroeg.
Vroeg? Ik zou van iemand die zo zenuwachtig is verwachten dat ze minimaal een halfuur van tevoren naar het café zou gaan. Verder is het een goed verhaal! Al zou ik ervoor kiezen om het gegeven dat de jongen haar normaal nooit zag staan weglaten. Door deze zin werd het einde enigszins voorspelbaar. Graag gelezen!

20 februari 2018 - 22:34
Ach jee, onbeantwoorde liefde (2 stuks) en dat met Valentijn. Beiden ontgoocheld. Ze waren toch duidelijk niet voor elkaar bestemd. Maar misschien heeft haar rode haar toch nog indruk op hem gemaakt, achteraf, wie weet Vlot meeslepend beeldend geschreven. (Maar was jij ook niet degene die over het schaatsen schreef? Dat was toch ook al zo mooi.) En misschien heeft Schrijfcoach Mike gelijk, die ene zin maakt de rest voorspelbaar. Dat is jammer.