Het gonst al weken in Bolas. Het was geen prettige gons, meer een verveelde. ‘De hoeveelste keer is het wel niet dat de hoofdprijs een leven is? De derde?’ Plats vindt het niet alleen saai, nee hij is woest. Hij wil maar een ding en dat is doelloos worden afgeschoten. ‘Gewoon voor de kick, snap je?’ Ik zwiep van ja maar snap er niets van. Ik droom ervan me te settelen, van eenwording en dan de wereld trotseren. Van al die zogenaamde plezierreisjes is nog nooit iemand levend teruggekomen. De horrorverhalen die er de ronde over doen, slaan me compleet lam. Net nu komt Bolas in beweging, het is zover. Plats wordt naar voren gestuwd, roept om hulp maar het is te laat. Hij ligt op koppositie, heeft gewonnen. Ik dobber wat verslagen rond en zie de laatste vriend de tunnel verlaten. Het gonst in Bolas. De hoofdprijs was de laatste keer toch niet gevallen. Onverwacht waren ze op het droge terecht gekomen. Ik voel de zwiep terugkomen in mijn lijf. Hoop doet leven.