Mooi! Zeker dit: Er is niets dat niet kan wachten (Hoe zit een schaap?) (Waarom is de stilte blauw?)

"Leg nu maar je hoofd te rusten Op de koele, kalme maan En de zachte, zachte sterren Trek je dicht tegen je aan Zucht nog even en zak dan Diep in donzig wolkenwit" Zijn voor mij de mooiste regels. Met name de bijvoeglijke naamwoorden, koel, zacht, donzig. (Misschien in plaats van 2x zachte (sterren) bijvoorbeeld ; zachte gouden sterren? Het is maar een idee. Meer omdat je hierin met kleuren speelt). Het schaap op de bedderand is fantasievol en zal een kleintje aanspreken. Als een vriend erbij. Niet alleen te zijn. Alleen "er is niets dat kan wachten" ik betwijfel of een kind dit wel begrijpt. Verder erg mooi hoor. Mooie en vertederende beeldspraak zit er bij.

Heel knap! Mooi klankenspel en de herhalingen vind ik persoonlijk wel goed. Qua ritme struikel ik enkel over deze zin: "Zucht nog even en zak dan". Ik denk dat de 'en' voor me wringt. 'een laatste schaap dat op de bedrand zit': mooi beeld, ik zie het zo voor me. 'de stilte, blauw en loom' zou ik wel laten staan. In gedichten mag je zintuigen mengen (synesthesie) en ik ben persoonlijk helemaal mee met het beeld. Ook de laatste strofe vind ik prachtig: Er is niets dat niet kan wachten Hier in de stilte, blauw en loom Morgen is pas morgen een mooie, verre droom..

Ik sluit me aan bij de eerdere reacties, ook bij de 'struikelzin'. Omdat je weinig interpunctie gebruikt, maar nieuwe zinnen met een hoofdletter laat beginnen, lees ik in de laatste zin: 'Morgen is pas morgen een mooie, verre droom.' Naar mijn idee bedoel je dat niet, want morgen is niet pas de volgende dag een mooie verre droom. Er lijken me twee mogelijkheden: 'Morgen is pas morgen. Een mooie, verre droom.' Of: 'Morgen is vandaag nog maar een mooie, verre droom.'

Leg nu maar je hoofd te rusten Op de koele, kalme maan En de zachte, zachte sterren Trek je dicht tegen je aan Zucht nog even en zak dan Diep in donzig wolkenwit Tel misschien een laatste schaap Dat op de bedrand zit Er is niets dat niet kan wachten Hier in de stilte, blauw en loom Morgen is pas morgen een mooie, verre droom..

Hallo edwinetc., Ik val meteen op de eerste strofe waar de maan en de sterren in beddengoed veranderen. Ook de herhaling van 'zachte' werkt goed. Net als anderen hier struikel ik over het ritme van de tweede strofe, dat is meteen heel anders, minder 'wiegend'. Misschien helpt het als je hier meer langere klanken gebruikt en de eerste en derde regel eindigt met langere woorden, zoals in de andere strofen (rusten, sterren, wachten, morgen). Dat zal wel een gepuzzel worden. Bij 'niets dat niet kan wachten' aarzel ik even, of het werkt. Verder vind ik de laatste strofe erg mooi! Blauw is rustgevend, zoals je zelf zegt. Groet van Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal Bij nader inzien bedenk ik wel dat de eerste strofe een beetje 'met de deur in huis valt'. Het kind moet meteen zijn hoofd te rusten leggen. Misschien kan er nog iets voor, over het ritueel voor het slapengaan. Het is maar een idee. Heb je ook al een titel bedacht?

voor de twijfelaars: een schaap kan zitten (schapenhouder)

Beste Wilma, Hartelijk dank voor je commentaar! Naar aanleiding van jouw opmerkingen heb ik wat lopen puzzelen en heb ik mijn gedichtje als volgt aangepast : Droom zacht De avond, al op kousevoeten Trekt de gordijnen langzaam dicht Heeft je pyjama fris gewassen En drukt een kus op je gezicht Leg nu maar je hoofd te rusten Op de koele, kalme maan En de zachte, zachte sterren Trek je dicht tegen je aan Laat je dieper, verder zakken Warm weg in donzig wolkenwit Tel dat laatste lieve schaapje Dat bij je op de bedrand zit Er is niets dat niet kan wachten Hier in de stilte blauw en loom Morgen is pas morgen Een mooie, verre droom

Hallo! Goed wat je met mijn opmerkingen hebt gedaan. Het is een nog mooier geheel geworden zo! Groet weer van Wilma