#175 PERPETUUM MOBILE

Het zijn niet alleen de zwoele zomeravond en de salsamuziek die zinderen. Ik voel zijn aanwezigheid in deze mensenmassa. Als magneten trekken we altijd naar elkaar toe. De warme hand die van achter zacht om mijn middel wordt gelegd verbaast me daarom niet. Zijn adem langs mijn halswervels veroorzaakt een aangenaam rillinkje tussen mijn schouderbladen. Oh, die stem als hij zachtjes ‘hey’ fluistert. Met gesloten ogen laat ik me wiegen op de maat van de muziek. Bij het volgende nummer voel ik zijn borst dichter tegen mijn blote rug en dansen we een trage merengue. Mijn handen vinden houvast op de zijkant van zijn bovenbenen. De zijne vinden hun weg naar mijn heupen die hij ritmisch meebeweegt, terwijl hij genietend meezingt met de muziek. Als het nummer ten einde is pakt hij mijn hand en draait me sierlijk onder zijn arm door. Woordeloos voelen we elkaar aan en al dansend verlaten we de drukte richting het stadspark met de zomergeurige rozen. De maan werpt zijn licht op een indrukwekkend standbeeld in de schaduw waarvan we steun vinden. Onze kus overbrugt tijd, onze lichaamsgeuren vermengen zich tot het tijdloze elixer dat ons altijd weer terug zal voeren naar elkaar.