Het is laat in de middag en als ik de keuken in loop dringt de geur van lekker eten mijn neus binnen. Hij staat daar, in zijn witte schort en zijn mooie blond-geverfde haren, te koken. Hij glimlacht naar me als hij omkijkt. Zijn fantastische, prachtige glimlach. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen van achter om hem heen. Stevig klem ik me aan hem vast. "Arthur." zijn stem klinkt zacht, zoals altijd. Zacht en lief. Ik glimlach, zeg niks en glijd met mijn hand onder zijn schort en trui. Mijn vingers strelen de huid onder zijn kleding en maken langzaam hun weg naar beneden, glijden in zijn broek. Ik voel de warmte in mijn lijf. Ik kan hem de hele dag door wel aanraken. "Je vader wordt woest als hij hier achter komt..." Hij is bang, bang om ontslagen te worden omdat hij het doet met de zoon van zijn baas, bang dat ik problemen krijg met mijn pa. Maar ik kan me niet langer inhouden. Ik kus zijn nek herhaaldelijk en er ontsnapt een zacht genietend geluidje uit zijn mond. "Mijn vader komt er niet achter." fluister ik. "Ik wil je. Ik wil je nu."