Wat miste hij Irma. Zij ruimde altijd alles op. In de gang stond de grote plastic tas met schone kleren voor haar klaar en met een ingehouden vloek smeet hij de rotriem daarin. Toen hij voor haar kamerdeur stond, haalde hij een paar keer diep adem. ‘Hèhè,’ zei Irma toen hij haar kamer binnenstapte. ‘Kom maar gelijk in bed.’ Dit vond hij het ergste wat ze zei. Jaren hadden ze al geen seksueel contact meer gehad. Sinds Irma in het verzorgingshuis was, was ze aan een inhaalslag bezig. Hij had zielsveel van zijn vrouw gehouden en had alles voor haar over. Maar dit…? Hij deed de deur dicht en draaide die aan de binnenkant op slot. Met een onhoorbare zucht kleedde hij zich uit en deed het hulpmiddel klunzig om. Dat nepgeval dreef hem zo langzamerhand tot waanzin. Toen hij op haar lag, zei ze: ‘Jij bent de beste man die er is en ik beloof je dat ik nooit vreemd zal gaan.’ ‘Dat verwacht ik ook niet, Irma. Ik blijf jou ook altijd trouw.’ ‘Ik hou van je,’ zei hij elke keer na de daad. Met gekromde rug en een slepende tred begaf Bart zich naar de bushalte.